"Я ведаю і веру — мы ўбачым увасабленне дэмакратыі", — у апошнім слове Францкевіч
У Мінскім гарадскім судзе 6 верасня вынеслі прысуд адразу дзесяці палітзняволеным: каардынатарцы Валанцёрскай службы "Вясны" Марфе Рабковай — 15 гадоў калоніі, валанцёру Андрэю Чапюку — 6 гадоў калоніі, актывістам анархісцкага руху Аляксандру Францкевічу— 17 гадоў калоніі, Акіхіру Гаеўскаму-Ханаду — 16 гадоў калоніі, Аляксею Галаўко — 12 гадоў калоніі, Аляксандру Казлянку, Паўлу Шпетнаму, Мікіту Дранцу — па 6 гадоў калоніі, Андрэю Марачу, Данілу Чулю — па 5 гадоў калоніі. Суд у закрытым рэжыме цягнуўся чатыры з паловай месяцы — агулам прайшло 70 працэсаў па 158 тамах матэрыялаў крымінальнай справы. Суддзя Сяргей Хрыпач прызначыў фігурантам справы менавіта такія тэрміны, якія запатрабаваў пракурор Раман Бізюк. Тэлеграм-канал "Рэвалюцыйнага дзеяння" апублікаваў моцнае апошняе слова 32-гадовага палітзняволенага анархіста Аляксандра Францкевіча, асуджанага ўчора да рэкорднага турэмнага тэрміну па гэтай справе.
- Аляксандр Францкевіч у цэнтры на судзе 6 верасня
"Скажу шчыра, у мяне першапачаткова было іншае апошняе слова. Яно было напісана ў іншым кантэксце, можна сказаць, у іншай краіне. Тыя ахвяры, прынесеныя ў імя адзінаасобнай улады ў 20-ым годзе цмянеюць на фоне ваенных злачынстваў, у якіх Лукашэнка стаў саўдзельнікам. Калі арыштоўвала мяне палітычная паліцыя аўтарытарнай дзяржавы, то судзіць мяне ўжо ваенна-грамадзянская адміністрацыя беларускай акругі.
Але нягледзячы на ўсю жорсткасць, усю нахабную хлусню, агрэсіўнае невуцтва, нягледзячы на велізарную колькасць бессэнсоўнага гвалту, я ведаю — час моцных гаспадарнікаў і збіральнікаў зямель сыйшоў. Гэта ведаюць нават тыя, хто па інерцыі або з-за страху выконваюць усе загады, указы і задачы. Гісторыя пераварочвае старонку і ў новай главе гэты змрочны перыяд знойдзе сваю ацэнку, вартую таго. Тыя ж, каго вымусілі з'ехаць, каго судзяць і прэсуюць у калоніях, тыя, хто на фронце ваюе з імперскім вар'ятам — яны будуць вызначаць будучыню Беларусі. Вырашаць праблемы, назапашаныя за дзесяцігоддзі безадказнага і самадурнага праўлення.
Адзінае, аб чым шкадую, што не прыклаў больш высілкаў, больш старанняў, каб гэтыя муры абрынуліся. Не зрабіў больш для таго, каб Расія ўрэшце была разбураная. Не быў у Кіеве тады, калі "рускі ваенны карабель" пайшоў у вызначаным кірунку, а кіяўляне спынілі арду, якая ўявіла сябе непераможнай.
Я ведаю і веру — замест таталітарызму, улады хамаў і цынікаў, замест непадзельнага панавання нямногіх над большасцю, мы ўбачым увасабленне дэмакратыі і сапраўднага народаўладдзя. Не недзе далёка, а тут, у нас, у Беларусі. Я ведаю — будучыня належыць нам.
Жыве Беларусь і Слава Украіне!"
Апошнія словы іншых палітвязняў па гэтай справе:
Андрэй Чапюк у апошнім слове: "Праўда, аб'ектыўнасць і справядлівасць мацнейшыя за бандыцкія метады МУС і КДБ"
"Такое прадстаўленне не вартае нават пухавіцкага палаца культуры", — Акіхіра Гаеўскі-Ханада ў апошнім слове
"158 тамоў кажуць не пра нашу вінаватасць, а пра палітычную матываванасць працэсу", — Аляксандр Казлянка ў апошнім слове
Падтрымайце палітвязняў лістамі салідарнасці, грашовымі пераводамі, пасылкамі і тэлеграмамі па адрасе:СІЗА-1, 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2
|
