Абарона Дзядка: Прыналежнасць да анархічнага руху не можа выкарыстоўвацца як дыскрымінацыйная падстава пры вынясенні прысуду
10 лістапада ў Мінскім гарадскім судзе палітзняволенаму блогеру і актывісту анархісцкага руху Мікалаю Дзядку вынесуць прысуд. Пракурор Антон Цюменцаў запатрабаваў для яго пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі тэрмінам на пяць гадоў. 3 лістапада абаронца палітвязня Святлана Гарбаток выступіла ў судовых спрэчках з прамовай. "Вясна" публікуе выступ адвакаткі ў судзе.
- Мікола Дзядок у судзе. Фота: spring96.org
Артыкул 361 КК: Рэалізацыя сваіх правоў не можа ўтвараць аб'ектыўны бок складу злачынства
"У межах артыкула 361 КК з аб'ектыўнага боку неабходна прыйсці да высновы, што заклікі да пэўных дзеянняў павінны насіць супрацьпраўны характар, найперш, злачынны характар. Што ж тычыцца выказванняў майго кліента: "купляйце тое, а не гэта", "бастуйце" і г.д. — сказаць, што гэта заклікі да здзяйснення якіх-небудзь злачынных дзеянняў, тут не выпадае. Такім чынам, Высокі суд, крымінальная адказнасць прадугледжаная за пэўныя заклікі, але абсалютна відавочна, што гэтыя заклікі павінны быць накіраваныя на здзяйсненне злачынных дзеянняў. Аднак такіх заклікаў абвінавачванне не пералічыла.
Таксама я хачу звярнуць увагу на заклікі, у якіх, як эксперты адзначылі, ёсць характар гвалтоўнага выказвання. Гэта першым чынам, калі заклікі да дзеяння, фраза "адбівайце сваіх". Высокі суд, кантэкст згаданай фразы такі, і ў адпаведнасці з высновамі псіхалагічнай экспертызы, у гэтым закліку адсутнічала матывацыя заахвочвальнага характару да здзяйснення якіх-небудзь варожых дзеянняў. Я хацела адзначыць, што гэтая фраза досыць абстрактная. Як растлумачыў сам Дзядок, ён меў асноўнай мэтай, калі публікаваў сваё выказванне, — заклікаць пратэстоўцаў умець абараняць сябе, сваё жыццё, сваё здароўе, умець адстойваць свае правы. Калі б гэтая фраза гучала ў такім кантэксце, што пры любых акалічнасцях неабходна здзейсніць супрацьпраўнае дзеянне, то мы б казалі пра заклік да дзеяння ў выглядзе здзяйснення злачынства. У дадзеным выпадку фраза "адбіваць сваіх" ужытая ў сэнсавым значэнні супрацьстаяння. Пры гэтым умовы гэтага супрацьстаяння паказаныя ў фразе і пазначаныя, што, як заяўляў Дзядок, дае падставы меркаваць, што ў тым ліку і гэтая фраза можа ўтрымліваць заклік да дзеяння адстойваць сябе ў выпадку ўжывання непрапарцыйнай, неабгрунтаванай сілы. Дзядок паказаў, што ён кіраваўся менавіта гэтымі матывамі пры размяшчэнні публікацыі. Ён выказваў сваё меркаванне пра тое, што быў абураны, як ён лічыў, гвалтам з боку супрацоўнікаў праваахоўных органаў, непрапарцыйным, неабгрунтаваным ужываннем гэтай сілы, і ў гэтым рэчышчы яго выказванні рабіліся.
Такім чынам, з улікам прынцыпу прэзумпцыі невінаватасці, асноўны складнік якой — усе сумневы павінны тлумачыцца на карысць абвінавачванага, і дадзеная фраза ніякім чынам не можа расцэньвацца як заклік да здзяйснення злачынства. Тым больш крымінальны трактат кажа нам пра такія з'явы, як умовы крайняй неабходнасці і неабходную абарону. Таму ў дачыненні да дадзенай фразы, мяркую, таксама немагчыма казаць пра наяўнасць у дзеяннях майго падабароннага складу злачынства, прадугледжанага артыкулам 361 КК.
Таксама, высокі суд, хачу адзначыць, што і ў абвінавачванні, і ў прамове дзяржаўнага абвінаваўцы прагучалі такія наступствы, наступ якіх, на думку абвінаваўцы, магчымы. А менавіта парушэнняў, якія ставяцца ў віну майму падабароннаму, нацыянальным інтарэсам у сацыяльнай сферы, і ў далейшым канструкцыя абвінавачвання будуецца на меркаваных момантах. А менавіта паказана, што выказванні кшталту "ўтрымоўвалі падахвочванні ў здзяйсненні варожых дзеянняў у адносінах да цяперашняй улады, у выніку якіх магчымае ўзнікненне ў Рэспубліцы Беларусь беспарадкаў, якія суправаджаюцца гвалтам або пагрозай гвалту з боку групы асобаў і арганізацый, у сувязі з чым паўстае небяспека жыццю і здароўю людзей, незалежнасці, тэрытарыяльнай цэласнасці, суверэнітэту і існаванню дзяржавы як вынік, што наносіць шкоду нацыянальным інтарэсам, дэструктыўным шляхам уздзейнічае на асобу і грамадства".
Як я ўжо згадвала, і тут фармулёўкі не ўтрымліваюць складу злачынства, што з'яўляецца значным парушэннем права майго падабароннага, сведчыць пра незаконнасць, а такая нявызначанасць абвінавачвання сведчыць пра яго беспадстаўнасць. Так, першапачаткова ўтрымліваецца сцвярджэнне пра тое, што выказванні майго падабароннага ўтрымліваюць падахвочванні да здзяйснення варожых дзеянняў у дачыненні да цяперашняй улады. Высокі суд, абсалютна незразумела з абвінавачвання, каго менавіта аўтары абвінавачвання атаясамляюць з цяперашняй уладай, як гэтыя людзі пазначаны. Разам з тым, як вынікае з высноваў экспертаў, сацыяльна-псіхалагічная скіраванасць тэкстаў Дзядка не звязаная з варожасцю, сацыяльна-псіхалагічных установак у дачыненні да такіх груп, як АМАП, супрацоўнікі органаў унутраных спраў, дзяржаўныя службоўцы і іх прадстаўнікі.
Такім чынам, пасыл пра выказванне варожага характару, у выніку якога магчыма аднаўленне пагрозы нацыянальнай бяспекі, з'яўляецца памылковым. Здагадка, якая змяшчаецца ў абвінавачванні, пра магчымасць у выніку гэтых варожых выказванняў узнікнення беспарадкаў і г.д, я лічу, не можа мець якое-небудзь значэнне для ацэнкі дзеянняў майго падабароннага ў дачыненні да здзяйснення злачынства, прадугледжанага артыкулам 361 КК, паколькі, як я паказала, здагадкі не дапушчальныя і прысуд на такіх здагадках пастаноўлены не можа быць. Больш за тое, адсутнічаюць якія-небудзь указанні даказальнага значэння на існаванне прычынна-выніковых сувязяў паміж публікацыямі майго падабароннага і ўзнікненнем якіх-небудзь пералічаных пагроз нацыянальнай бяспецы Рэспублікі Беларусь.
Высокі суд, я хачу звярнуцца да таго, што мой падабаронны на судовым пасяджэнні паказваў, што ён не меў намеру, не заклікаў ні да якой дэстабілізацыі грамадска-палітычнай абстаноўкі краіны, да гвалту. Ён заявіў, што не згодзен з вынікамі выбараў, лічыць неабходным адстойваць свае правы чалавека і грамадзяніна, у тым ліку права на свабоду меркаванняў, права на свабоду мірных сходаў, права на жыццё і г.д. Таксама лічыць, што людзі маюць права на абарону свайго жыцця, сваіх правоў, якія ім належаць ад нараджэння, маюць права адстойваць гэтыя правы і абараняцца ад дзеянняў з боку асобаў, якія ўжываюць гвалт. Такім чынам, выказванне Дзядка, якое яму інкрымінуецца ў адпаведнасці з абвінавачваннем, варта разглядаць як накіраванае менавіта на забеспячэнне абароны асобаў, якія, нават шляхам і пратэстаў, рэалізуюць свае правы на свабоду выказвання меркаванняў і сходаў. А таксама сам Дзядок сваімі выказваннямі такім чынам выказваў сваю нязгоду з вынікамі выбараў, непрапарцыйным, неадэкватным ужываннем сілы да пратэстоўцаў, рэалізоўваў свае правы на свабоду выказвання меркавання і мірных сходаў.
Такім чынам, форма пратэсту, рэалізацыя сваіх правоў, пералічаных мной, не можа ўтвараць аб'ектыўны бок складу злачынства, прадугледжанага артыкулам 361 КК. Акрамя таго, варта канстатаваць адсутнасць намеру ў майго падабароннага, накіраванага на прычыненне шкоды, нанясенне шкоды якім-небудзь нацыянальным інтарэсам Рэспублікі Беларусь, паколькі, як паказаў Дзядок, ён кіраваўся тым прынцыпам, што дзяржава Рэспубліка Беларусь складаецца якраз з грамадзян, з грамадства, і іх дзеянні ні ў якой ступені не будуць накіраваныя ў дачыненні да гэтага грамадства і грамадзян. Такім чынам, Высокі суд, я мяркую, што мой падабаронны падлягае апраўданню па дадзеным складзе злачынства.
Пяць гадоў калоніі — пракурор запрасіў пакаранне для палітвязня Мікалая Дзядка
Артыкул 342 КК: Падставаў для прызнання вінаватым няма
Што да абвінавачвання ў здзяйсненні злачынства, прадугледжанага часткай 1 артыкула 342 КК: паводле абвінавачвання, Дзядок "з 14.00 да 16.15 23 жніўня 2020 года знаходзіўся на тэрыторыі Мінска, у тым ліку на плошчы і праспекце Незалежнасці, выкрыкваў лозунгі, ажыццяўляў воплескі рукамі, блакаванне транспарту, а таксама адзначана відавочнае непадпарадкаванне патрабаванням прадстаўнікоў улады – супрацоўнікаў міліцыі". Высокі суд, зыходзячы з дыспазіцыі часткі 1 артыкула 342 КК, вынікае, што для прыцягнення майго падабароннага да адказнасці за дадзенае злачынства, з'яўляецца абавязковым наяўнасць відавочнага непадпарадкавання законным патрабаванням прадстаўнікоў улады. Фактычна абвінавачванне пры пастанове аб прызначэнні ў якасці абвінавачванага і сёння дзяржаўны абвінаваўца не паказалі, якім чынам, калі менавіта, ад, у прыватнасці, супрацоўнікаў міліцыі паступалі якія-небудзь патрабаванні аб спыненні паказанага мерапрыемства да непасрэдна Дзядка або грамадзянаў, якія знаходзіліся ў той час у пазначаным месцы, якія, на думку абвінавачвання, здзяйснялі групавыя дзеянні, што груба парушаюць грамадскі парадак.
Па сутнасці, у сённяшнім выступе дзяржабвінаваўцы неабходна адзначыць тую канструкцыю, якую прапанаваў дзяржаўны абвінаваўца: ён зыходзіў ад адваротнага, то бок ён казаў пра тое, што сам факт наяўнасці на фотаздымку супрацоўніка міліцыі таксама кажа пра тое, што супрацоўнікі міліцыі былі, спасылаўся на тое, што масавыя мерапрыемствы былі забароненыя. Таксама ў справе паказана, што неабходна звярнуць увагу, што абстаноўка ў сілу масавасці знаходжання грамадзян насіла відавочны крымінальны характар, прысутнасць міліцыі ў шматлікай колькасці мелася. З гэтага ўсяго дзяржаўны абвінаваўца робіць выснову, што гэта сведчыць пра яўную відавочнасць супрацьпраўнасці дзеянняў і, адпаведна, пра наяўнасць патрабаванняў спыніць гэтыя дзеянні. Высокі суд, ізноў жа, канструкцыя мае форму здагадкі. Аднак яшчэ раз звярну ўвагу, што прысуд не можа быць пабудаваны на здагадках, і прапаную зыходзіць з тых доказаў, якія былі даследаваны на судовых пасяджэннях.
У прыватнасці, мы даследуем здымак майго падабароннага, знойдзены на ягоным наўтбуку, зафіксаваны пратаколам агляду, дзе сапраўды ёсць фотавыява майго падабароннага і ёсць на заднім фоне выява супрацоўніка міліцыі, змешчанага ў адзіным ліку – па ўсёй верагоднасці супрацоўніка ДАІ. І больш, уласна кажучы, ніякіх доказаў па дадзеным складзе не маецца. Такім чынам, лічу недаказаным, і мы разумеем, што відавочнаму непадпарадкаванню павінна папярэднічаць паступленне якога-небудзь патрабавання. Аднак наяўнасць якіх-небудзь патрабаванняў з боку супрацоўнікаў міліцыі або прадстаўнікоў улады адносна падзей 23 жніўня 2020 года з удзелам майго падабароннага па справе не выяўлена. Адпаведна, казаць пра нейкую форму непадпарадкавання гэтым патрабаванням не выпадае.
Таксама я лічу, што змешчаная ў справе інфармацыя для службовага карыстання пра тое, што на акцыях пратэсту, што адбываліся ў жніўні 2020 года, павінны былі супрацоўнікі міліцыі растлумачваць закон, у тым ліку з дапамогай узмацняльнай апаратуры і г.д., дае нам толькі магчымасць меркаваць, што мусілі супрацоўнікі гэтым кіравацца. Але самога факту таго, што гэта было зроблена, па справе не вызначана.
Што да абвінавачвання ў ажыццяўленні блакавання руху транспарту шляхам выйсця на палосы руху праезнай часткі: тут таксама адсутнічаюць якія-небудзь доказы таго, што менавіта дзеянні Дзядка, нават калі ён і далучыўся да пратэстуючых грамадзян, прывялі да блакавання і спынення руху транспарту. У прыватнасці, Дзядок у судовым пасяджэнні растлумачыў, што калі ён выйшаў на праезную частку, рух па ёй ужо не ажыццяўляўся. Ён сам справядліва мяркуе, што сваім дзеяннем ніякай перашкоды для руху транспарта не мог стварыць. Прычынна-выніковай сувязі паміж ягонымі дзеяннямі і пазнейшымі наступствамі таксама адсутнічае. Акрамя таго, я звяртаю ўвагу і на часавы фактар: у абвінавачванні паказана — з 14 гадзін да 16.15 гадзін ён удзельнічаў у акцыях, разам з тым аб'ектыўных доказаў, якія сведчаць пра пачатковы ягоны ўдзел у масавым мерапрыемстве па справе не здабыта. Паколькі і самі фатаграфіі з месца падзей у той частцы, дзе Дзядок знаходзіцца на праезнай частцы, пачынаюцца з 14 гадзін 16 хвілінаў. Паводле інфармацыі "Мінсктранса", рух быў спынены ў 14.35, г.зн. ці быў у дадзеным месцы мой падабаронны, нават калі хоць бы зыходзіць з таго, што ён наўмысна не ажыццяўляў дзеянняў па блакаванні транспарта, але нават калі ён у нейкай групе людзей знаходзіўся на дарозе, ці быў ён у тым месцы, дзе менавіта спыніўся транспарт, і якім чынам спыніўся транспарт — па рашэнні "Мінсктранса" або ў сувязі з немагчымасцю далейшага руху — у матэрыялах справа якая-небудзь канкрэтная інфармацыя ў дадзенай частцы адсутнічае.
Што да такіх пералічаных у абвінавачванні дзеянняў, як публічныя выкрыкванні лозунгаў, гучныя воплескі рукамі — яны не ўтвараюць складу злачынства, прадугледжанага арт. 342 КК. Акрамя таго, я звяртаю ўвагу, што, у адпаведнасці з Канстытуцыяй, Рэспубліка Беларусь прызнае прыярытэт агульнапрызнаных прынцыпаў і міжнароднага права і забяспечвае ў адпаведнасць заканадаўства. У дадзеным выпадку хачу спаслацца на арт. 21 Міжнароднага Пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах, у адпаведнасці з якім прызнаецца права на мірныя сходы, а карыстанне гэтым правам не падлягае ніякім абмежаванням, акрамя тых, якія накладаюцца ў адпаведнасці з законам і якія неабходныя ў дэмакратычным грамадстве ў інтарэсах дзяржаўнай і грамадскай бяспекі, грамадскага парадку, а таксама здароўя і маральнасці насельніцтва і дзеля абароны правоў і свабод іншых асобаў. У адпаведнасці з п. 7 заўвагі агульнага парадку Камітэта па правах чалавека ААН №37 ад 17.09.2020 года варта звярнуць увагу на тое, што "праз свой маштаб ці характар яны могуць перашкаджаць, напрыклад, руху аўтатранспарту ці пешаходаў ці эканамічнай дзейнасці. Гэтыя наступствы, наўмысныя ці ненаўмысныя, не з'яўляюцца падставай для пазбаўлення такіх сходаў абароны, якой яны карыстаюцца". Таксама хачу спаслацца на п. 16 Заўвагі, у адпаведнасці з якім "калі ўдзельнікі сходу паводзяць сябе мірна, то той факт, што яго арганізатары ці ўдзельнікі не выканалі асобныя ўнутраныя прававыя патрабаванні да правядзення сходу, сам па сабе не выводзіць удзельнікаў са сферы абароны, прадугледжанай артыкулам 21 Пакта". Такім чынам, я мяркую, што падставаў для прызнання майго падабароннага вінаватым у здзяйсненні злачынства паводле ч. 1 арт. 342 КК няма.
На пазіцыі непрызнання віны і адсутнасці складу злачынства будуецца і пазіцыя па заяўленым пазове. Акрамя таго, хачу звярнуць увагу, што і самі сумы, і прыведзены разлік законнасць прад'яўленых патрабаванняў да майго падабароннага, паколькі, як слушна ён сам пазначыў, што ў адпаведнасці з абвінавачваннем яму ставіцца ў віну пэўны інтэрвал часу, у той самы час па паведамленні "Мінсктранса" спыненне руху транспарту мела большы інтэрвал, ці ўлічаныя ў разліках паказаныя акалічнасці, не ўяўляецца магчымым даведацца, паколькі разлік незразумелы. Я мяркую, што пры любым выніку справы ў дадзенай частцы ў задавальненні пазоўных патрабаванняў неабходна адмовіць.
ч. 1 арт. 295-3 КК: Ніколі вадкасці не змешваў, ніякія прыстасаванні з іх не вырабляў
Што тычыцца абвінавачвання ў здзяйсненні злачынства, прадугледжанага ч. 1 арт. 295-3: тут гаворка ідзе пра дзве бутэлькі з лёгкаўзгаральнай вадкасцю, якія былі выяўленыя падчас правядзення ператрусу на месцы жыхарства Дзядка. Мой падабаронны сам паказаў, што ніколі згаданыя вадкасці не змешваў, ніякія прыстасаванні з іх не вырабляў. У адпаведнасці са сведчаннямі сведкі Радзівонавой, дапытанай у судовым пасяджэнні, незадоўга да затрымання Дзядка і правядзення ператрусу, яна прыязджала па ягоным месцы жыхарства і ніякіх бутэлек, у тым ліку выяўленых пасля, не назірала. Паводле высноваў экспертаў, сляды пальцаў рук Дзядка на паказаных бутэльках не выяўленыя. Біялагічны матэрыял не прыдатны для даследавання. Пры гэтым я хачу звярнуць увагу: ніякіх спадарожных прадметаў пры ператрусе, а менавіта пальчаткі, якія-небудзь ёмістасці з якой-небудзь вадкасцю (бензін, аліва), якія нібыта выкарыстоўваў, на думку абвінавачвання, мой падабаронны, таксама выяўленыя не былі.
Хачу звярнуць увагу на паказанні сведкі Палякова, які браў удзел падчас правядзенні ператрусу па месцы жыхарства Дзядка і растлумачыў, што падчас правядзення ператрусу і выяўлення вынятых затым прадметаў — а менавіта дзвюх бутэлек — удзельнікі дадзенага следчага дзеяння падзяляліся і хадзілі асобна па розных пакоях. Сам факт падзелу груп, якія ўдзельнічаюць пры правядзенні дадзенага следчага дзеяння ў выглядзе ператрусу, не дазваляюць прызнаць вынікі гэтага ператрусу, зафіксаваныя ў пратаколе, пэўным доказам, паколькі пры падзеле груп панятыя не мелі магчымасці назіраць за дзеяннямі іншых асобаў, што прысутнічаюць у дадзеным жылым памяшканні. Такім чынам, я мяркую, не мелі магчымасці неяк кантраляваць прыўнясенне, нават калі пра гэта заяўляе Дзядок, якіх-небудзь прадметаў у памяшканне, дзе адбываўся ператрус.
<…> Няпэўным з'яўляецца ўказанне на час правядзення ператрусу. Паводле пратаколу ператрусу, ён быў пачаты 11 лістапада 2020 года ў 23.20 і скончаны 12 лістапада 2020 года ў 1.30. Аднак, у адпаведнасці з пратаколам затрымання майго падабароннага, які складаўся ўжо ў горадзе Мінску ў будынку ГУБАЗіК, паказаны час складання 2.00 12 лістапада 2020 года. З агульнадаступнай інфармацыі вядома, што адлегласць ад п. Сасновы Асіповіцкага раёна, дзе адбываўся ператрус, да г. Мінска складае 97 км. З улікам часу для азнаямлення панятых з пратаколам ператрусу, таксама мы разумеем, што пасля складання часу правядзення ператрусу панятыя павінны зафіксаваць правільнасць ходу правядзення гэтага следчага дзеяння, таксама з улікам часу, які патрабуецца на дастаўленне Дзядка ў транспарце супрацоўнікаў міліцыі, праезду па г. Мінску, высадкі і дастаўлення Дзядка ў будынак ГУБАЗіК — 30 хвілінаў пры такой адлегласці з'яўляецца відавочна недастатковым. У адпаведнасці з арт. 212 КПК асобай, якая праводзіць ператрус і выманне, складаецца пратакол з выкананнем арт. 193-194 КПК. Паводле арт. 193 КПК, у пратаколе паказваюцца месца і дата правядзення следчага дзеяння, час яго пачатку і заканчэння з дакладнасцю да хвіліны, пасада і прозвішча асобы, якая склала пратакол, а таксама прозвішча і маёмасць кожнай асобы, што ўдзельнічала ў правядзенні следчых дзеянняў. У пратаколе выкладаюцца дзеянні ў тым парадку, у якім яны мелі месца.
У адпаведнасці з ч. 5 арт. 10 КПК, доказы, атрыманыя з парушэннем закона, не маюць юрыдычнай сілы і не могуць быць пакладзены ў аснову абвінаваўчага прысуду.
Высокі суд, пратакол ператрусу не ўтрымоўвае дакладна часу яго правядзення, таксама ў пратаколе ператрусу не выкладзены дзеянні ў тым парадку, у якім яны праводзіліся, а менавіта не адлюстравана тая акалічнасць, што групы асобаў, якія ўдзельнічаюць пры правядзенні ператрусу, падзяляліся, і дадзеная акалічнасць не дазваляе прызнаць звесткі, што змяшчаюцца ў пратаколе дадзенага следчага дзеяння, дапушчальным доказам па справе.
У сувязі з адсутнасцю дапушчальных і дакладных доказаў, якія пацвярджаюць факт выяўлення па месцы жыхарства Дзядка прадметаў, паражальнае дзеянне якіх заснавана на выкарыстанні гаручых рэчываў, а таксама з улікам адсутнасці іншых доказаў, якія паказваюць на здзяйсненне маім падабаронным дзеянняў у дачыненні да гэтых прадметаў, абвінавачванне ў дадзенай частцы лічу недаказаным. І таксама мяркую, што ён падлягае апраўданню па ўсіх выстаўленых яму абвінавачваннях.
Незалежна ад выніку дадзенай справы, я мяркую недапушчальным у судовым пасяджэнні <…> дзяржаўны абвінаваўца паказаў, што, нягледзячы на тое, што асуджанасць майго падабароннага пагашана, тым не менш сам факт прыцягнення яго да крымінальнай адказнасці з'яўляецца момантам, які адмоўна характарызуе ягоную асобу. Я мяркую, што такія аргументы і довады супярэчаць дзейснаму заканадаўству. Прашу ўлічыць, што мой падабаронны, хоць і з'яўляецца, як ён сам не адмаўляе і заяўляе, прыхільнікам анархічнага руху, разам з тым, дадзеная прыналежнасць да паказанай філасофіі ні ў якім разе не можа яго адмоўна характарызаваць, не можа выкарыстоўвацца як дыскрымінацыйная падстава пры вынясенні прысуду. Прашу ўлічыць і станоўчыя характарыстыкі, якія ёсць у справе, у дачыненні да майго падабароннага. І на падставе выкладзенага прашу майго падабароннага апраўдаць па ўсіх прад'яўленых абвінавачваннях".
Храналогія суда над палітвязнем Міколам Дзядком:
У Мінгарсудзе пачалі судзіць палітзняволенага Мікалая Дзядка. Ён не прызнае віну
Душылі падушкай, засоўвалі бутэльку ў рот. На судзе палітвязень Дзядок распавёў пра катаванні і збіццё
Па справе Мікалая Дзядка прызначылі судовую псіха-лінгвістычную экспертызу. У судзе абвешчаны перапынак на час яе правядзення
