У прэзентаванай справаздачы прадстаўніцтва ААН аб разьвіцьці Беларусі ўпершыню аналізуецца стан і дзейнасьць няўрадавых арганізацыяў краіны
Па звестках радыё Свабода, у Менску адбылася прэзэнтацыя Нацыянальнай справаздачы аб чалавечым разьвіцьці 2004-2005 гадоў “Эканоміка і грамадзтва Беларусі: дыспрапорцыі і пэрспэктывы разьвіцьця”. Гэта ўжо восьмая па ліку справаздача, якую рыхтуюць сумесна прадстаўніцтва ААН ў Рэспубліцы Беларусь і нацыянальныя экспэрты, грамадзяне Беларусі, яна носіць рэкамэндацыйны характар.
Нацыянальны каардынатар праекту Сьцяпан Палонік сьцьвярджае: менавіта такія справаздачы дапамагаюць распрацоўшчыкам прагнозаў і праграм сацыяльна-эканамічнага разьвіцьця зарыентавацца на праблемах, якія неабходна вырашаць ураду.
У справаздачы ёсьць і нечаканыя высновы. Кіраўніцтва краіны заўсёды ганарыцца высокім узроўнем адукацыі і росквітам беларускай навукі. А вось заклапочанасьць экспэртаў ААН выклікае, “сур’ёзнае адставаньне Беларусі ад краінаў Эўразьвязу ў галіне інавацыяў і навукова-дасьледчай і канструктарскай дзейнасьці, нягледзячы на наяўнасьць кваліфікаваных кадраў і высокую долю работнікаў з вышэйшай адукацыяй”.
Каэфіцыенты “глыбіні” і “вастрыні” беднасьці ў Беларусі даволі нізкія, але доля людзей з даходам ніжэй за пражытковы мінімум і асобаў, якія жывуць у адноснай беднасьці, у суме складае больш за чвэрць насельніцтва краіны – амаль 29%.
Сёлета ўпершыню экспэрты ААН аналізуюць стан і дзейнасьць няўрадавых арганізацыяў у Беларусі. У гэтай сфэры яны адзначаюць вельмі шмат праблем: абмежаваныя рэсурсы, надзвычай складная і дарагая працэдура рэгістрацыі і дзейнасьці NGO, татальны кантроль за іх дзейнасьцю з боку дзяржавы – бясконцыя праверкі, папярэджаньні, закрыцьцё... Супрацоўніцтва NGO з замежнымі партнэрамі таксама кантралюецца дзяржавай, вельмі цяжка атрымаць дазвол на дабрачынную замежную дапамогу.
Меркаваньне прадстаўніцы ААН/ПРААН ў Беларусі Джыхан Султанаглу наступнае: “Адна з рэкамэндацыяў, якую мы даем у справаздачы – неабходнасьць пашырэньня прасторы для індывідуальных ініцыятываў і разьвіцьця грамадзянскай супольнасьці. Трэба даць больш шырокія магчымасьці грамадзянам Беларусі самастойна вырашаць уласныя праблемы”.
