viasna on patreon

"Табе трэба хадзіць і азірацца", або Як выглядае шлях у ЛПП Дапоўнена Аўдыё

2020 2020-03-18T22:21:03+0300 2020-03-19T16:08:00+0300 be https://spring96.org/files/images/sources/ihar_kisialiou_1.jpg Праваабарончы цэнтр «ВЯСНА» Праваабарончы цэнтр «ВЯСНА»
Праваабарончы цэнтр «ВЯСНА»

У грамадскую прыёмную Праваабарончага цэнтру "Вясна" зьвярнуўся 24-гадовы жыхар Мінска Ігар Кісялёў. А перад гэтым у яго адбылося судовае пасяджэнне аб накіраванні на прымусовае лячэнне ў ЛПП.

Паспрабуем разам з Ігарам разабрацца і паглядзець, як можа выглядаць працэдура накіравання чалавека ў ЛПП і якія падводныя камяні могуць пры гэтым сустрэцца.

ihar_kisialiou_1.jpg
Ігар Кісялёў. Фота: spring96.org

Даведка: Як чалавек можа патрапіць у ЛПП?

Калі чалавек прыцягваецца да адміністрацыйнага правапарушэння, звязанага з распіццём алкагольных напояў або знаходжаннем у нецвярозым выглядзе, тройчы на ​​працягу года, ён павінен прайсці спецыяльную камісію — медыцынскі агляд. Калі пасля яе праходжання чалавека прызналі прыдатным да знаходжання ў ЛПП, то ў дачыненні да яго выносіцца афіцыйнае папярэджанне. Пасля гэтага калі на працягу года чалавек зноў здзяйсняе адміністрацыйнае правапарушэнне, то праходзіць камісію паўторна, пасля чаго суд разглядае яго накіраванне ў ЛПП.

Гісторыя Ігара

Ігар лічыць, што некалькі адміністрацыйных пратаколаў у яго жыцці было «практычна ні за што». Напрыклад, аднойчы міліцыянты западозрылі яго ў знаходжанні ў стане алкагольнага ап'янення, хоць гэта было не так. Часам хлопец сапраўды ўжываў алкаголь і «трапляўся». Больш падрабязна пра гэта — у аўдыё:

Так хлопец патрапіў у «поле зроку» мясцовага ўчастковага. 23 красавіка 2019 года яго адправілі на першую камісію. Але перад гэтым паставілі на наркалагічны ўлік — гэта таксама адна з умоў напрамкі чалавека на медыцынскі агляд:

"Міліцыя звазіла мяне ў наркалогію, дзе мяне і паставілі на ўлік, — успамінае хлопец. — Прычым нарколаг задаваў мне пытанні: як часта вы п'яце? Ці хочацца вам? Я адказваю: ведаеце, вось у дадзены момант не хочацца. Часам магу ў свята выпіць. У выніку ён мне ставіць — хранічны алкаголік".

На камісіі Ігар адзначыў, што мае сур'ёзныя захворванні: прыроджаны парок сэрца, сардэчную недастатковасць 1 і 2 ступені, рэкрутацыю на клапанах... І толькі праз год хлопец даведаўся, што яго медыцынскі агляд быў праведзены з парушэннямі (але пра гэта — ніжэй).

Але на той момант малады чалавек пра гэта не ведаў і баяўся, што можа "трапіцца" яшчэ раз.

Праз некалькі месяцаў так і адбылося.

"Мой сябар «зацягнуў» мяне на вуліцу Зыбіцкую ў бар. Там [адбыўся адзін інцыдэнт]: нейкі п'яны чалавек выбег на вуліцу і бегаў вакол. Падляцеў АМАП і забраў не толькі яго, але і мяне, бо я стаяў побач. Мяне адвезлі ў РАУС Цэнтральнага раёна і сказалі: распішыцеся, што вы былі п'яным — і пойдзеце дадому".

Хлопец адмовіўся, аргументуючы гэта тым, што "міліцыю выклікалі не на мяне, а на зусім іншага чалавека. Але мне пачалі пагражаць суткамі і нават забралі шнуркі". Аднак праз нейкі час Ігара ўсё ж адпусьцілі. "Ты не думай, што я дрэнны. Я проста хацеў праверыць, ці не хлусіш ты — раптам ты сапраўды ведаеш гэтага п'янага затрыманага", — сказаў адзін з супрацоўнікаў яму пры гэтым.

Хлопец планаваў вяртацца дадому на тралейбусе.

"Але з-за таго, што быў такі стрэс, і я ж цэлую ноч не спаў — я вырашыў выпіць слоічак піва, каб яго зняць. Але мабыць з-за вялікай стомленасці мяне «адрубіла» і я дзесьці заснуў. Ачуўся ўжо ў апорным пункце міліцыі ў Вяснянцы [адзін з раёнаў Мінска — заўв.]. Я не памятаю, як гэта ўсё адбылося, я нібы адключыўся. У мяне з сэрцам праблемы, магчыма я нават страціў прытомнасць".

Ігар адзначыў, што яго не праверылі на ўзровень утрымання алкаголю ў крыві, а адразу ж склалі пратакол за знаходжанне ў нецвярозым стане. Цяпер хлопцу пагражала другая камісія.

"Я зразумеў, што лепш з'ехаць з Беларусі, каб пазбегнуць усяго гэтага. Самым простым варыянтам была Расея. Маёй памылкай было тое, што я не прабыў там год, так як адміністрацыйнае правапарушэнне лічыцца пагашаным праз год".

Аднак у Расеі ў хлопца скралі рэчы, сярод якіх быў і пашпарт. Яму давялося вярнуцца ў Беларусь. Агулам ён адсутнічаў на радзіме каля паўгода. У гэты час яго актыўна шукаў участковы:

"Да маіх бацькоў стабільна раз на тыдзень, а то і болей у 6—7 раніцы прыходзіла міліцыя, каб даведацца, дзе я. Тады яны аргументавалі гэта тым, што — нібыта для прафілактычных мер. Але як потым мне распавёў сам участковы, насамрэч мяне «лавілі», каб адправіць на камісію".

Прыехаўшы ў Беларусь, хлопец вырашыў адзначыць сваё вяртанне разам са сваякамі. Ён купіў алкаголь:

"Мы селі дома і адзначылі гэтую справу. Але раптам я выявіў прапажу грошай, заробленых у Расіі. Я вельмі ўсхваляваўся, бо гэта былі ўсе мае грошы. Мы іх шукалі ўсёй сям'ёй, затым бацька вырашыў: «Я выкліку міліцыю, няхай яна абшукае наш дом і дапаможа знайсці гэтыя грошы». І калі яна прыехала, мы ўжо знайшлі грошы. Але міліцыя сказала — пройдзем з намі ў машыну. Я адзначыў, што грошы знойдзеныя і ўжо нічога не трэба. «Што, калі я з вамі не прайду? — Мы будзем вымушаныя ўжыць да вас сілу і складзем акт пра тое, што вы не падпарадкоўваліся патрабаванням супрацоўнікаў». Я вырашыў, што праблем не хачу, таму вырашыў прайсці".

У гэты час іншыя супрацоўнікі міліцыі размаўлялі з бацькамі Ігара і «прасілі падпісаць нейкія паперы». І пасля таго, як Ігара адвезлі ў аддзяленне міліцыі, яму сказалі: "Твае сваякі напісалі на цябе заяву, хочуць, каб цябе пасадзілі".

"Мама сказала, што ёй падсоўвалі розныя паперы, і рабілі гэта хутка, — падзяліўся ўспамінамі сваёй маці Ігар. — Яна адмаўлялася падпісваць нешта супраць мяне, але ў нейкі момант ёй падсунулі паперу, дзе нічога такога не было (ці магчыма яна не дачытала і не заўважыла) — і яна падпісала".

Пра тое, як гэта ўсё адбывалася — ва ўспамінах хлопца ў аўдыё:

Аперуючы заявай маці Ігара, супрацоўнікі міліцыі прымусілі хлопца падпісаць пратакол. Ён напісаў, што з пратаколам не згодны.

"Ты гэта робіш дарма, таму што суд паверыць ўсё роўна сведкам [родным хлопца: маці, бацьку і сястры — заўв.], а іх больш. І ты паедзеш на суткі, на максімальны тэрмін, які можна толькі даць", — адзначыў участковы.

Ігар правёў у ГОМе Фрунзенскага раёна ўсю ноч. Гэта было 13 сакавіка, у пятніцу. Затым хлопца перавялі ў ЦІП, каб дачакацца панядзелка, бо «суды на выходных не працуюць».

"У ЦІПе на шпацыр нас ні разу не выводзілі, а ў першыя суткі ня кармілі. Ёсць вада з-пад крана — вось яе і пі. Ежа, якую давалі потым, проста жудасная. Адзінае, што я мог ёсць — гэта хлеб".

16 сакавіка, у панядзелак, рана раніцай хлопец снедаў у сваёй камеры, як раптам адчыніліся дзверы:

"Там стаяў мой участковы і сказаў: «Ну што? Паедзеш цяпер ты ў Светлагорск! [Там знаходзіцца адно з ЛПП-заўв.]»".

У гэты дзень павінен быў прайсці суд аб сямейна-бытавым канфлікце, які адбыўся ў сям'і Кісялёва, але ўчастковы настаяў на тым, што неабходна тэрмінова прайсці другую камісію. І таму суд перанеслі на 24 сакавіка.

"Мы паехалі ў паліклініку, РАУС, а затым на камісію, дзе я здаў аналізы. І вось толькі  тут вось я даведаўся, што мая першая камісія была пройдзеная не да канца. Я пачуў, як адзін з супрацоўнікаў, які быў разам з маім участковым, распавёў яму пра тое, што картка з паліклінікі ў той раз, год назад, не была запытана [а гэта — абавязковая ўмова праходжання камісіі — заўв.]. Тады ўчастковы загадаў яму: "Давай хутка дуй ў паліклініку і вязі яго картку!" Той адправіўся на машыне і досыць хутка яе прывёз".

Пра тое, як выглядае камісія, хлопец успамінае з уздрыгам:

"Вялізныя чэргі, усе лаўкі занятыя, многія стаяць... Там былі зусім розныя людзі: былі і тыя, па якіх бачна, што ў іх праблемы з алкаголем, але былі і з выгляду прыстойныя людзі. І пры мне ні аднаму з іх не сказалі, што ён не прыдатны ў ЛПП".

Пасля гэтага хлопца адвезьлі ў РАУС і накіравалі да "чалавека, які кіруе адпраўленнем людзей у ЛПП па Фрунзенскім раёне". Ім быў Кузякін Віталь.

Ігар пачуў, як напарнік яго ўчастковага падышоў да Кузякіна і шапнуў на вуха: "Гэты чалавек такі ня прадказальны, ён зараз тут, а, убачыўшы небяспеку, набудзе квіток — і мы яго потым не знойдзем".

Пасля чаго Кузякін абвясціў Ігару, што падае на яго ў вышук:

"Вось цяпер я ўнясу твае дадзеныя — і ты нікуды не зможаш купіць білет. Таму заўтра [17 сакавіка] да 9 каб ты ў мяне быў тут. І калі ты не прыйдзеш, мы цябе ў любой краіне свету дастанем. І ты паедзеш у ЛПП".

"Яго твар выглядаў настолькі сур'ёзна, што я рэальна спалохаўся і паабяцаў быць", — успомніў Ігар. Калі ён прыйшоў на наступны дзень, Кузякін абвясціў, што з вышуку яго здымае.

"Я сядзеў у яго ў кабінеце з 9 раніцы да 15 гадзін. У гэты час ён друкаваў, тэлефанаваў па тэлефоне, выходзіў... Прыйшоў і другі чалавек, якому таксама пагражала ЛПП".

Падрыхтаваўшы ўсе дакументы, Кузякін загадаў ім распісацца ў іх.

"Я пачаў ставіць подпісы, дзе ён казаў. У адным месцы трэба было паставіць дату. І ён мне кажа: "А вось тут стаўце дату — 23 красавіка 2019 года» ... Я сказаў, пачакайце-ка... «Якое пачакайце ! — раўнуў ён. — Калі ты зараз не падпішаш, то прама зараз паедзеш на суткі. Ты будзеш там сядзець столькі, колькі я захачу, а за гэты час я намалюю сам гэтую паперу, і ты ўсё роўна пойдзеш у суд. А калі ты зараз падпішаш — то ўсё тады будзе добра»".

Словы Кузякіна падзейнічалі на Ігара: "Я толькі што вярнуўся з сутак і памятаю, як там было".

Тое, што хлопец падпісаў — і было афіцыйным папярэджаннем першай камісіі, пасля выдачы якога яго адміністрацыйны пратакол б і расцэньваўся як падстава для праходжання другой камісіі.

"Якая розніца, калі ты падпісаў. Усё правільна. Калі хоць нешта будзе супраць, вы проста апынецеся на сутках. Мне лёгка гэта зрабіць",— адзначыў напрыканцы Кузякін, а затым зазбіраўся ў суд.

“Зараз нават на зоне няма такога, што робіцца ў ЛПП”

Сярод найбольш частых пытанняў, з якімі грамадзяне звяртаюцца ў Праваабарончы цэнтр "Вясна", можна адзначыць тыя, якія звязаныя з дзейнасцю ў Беларусі лячэбна-працоўных прафілакторыяў (ЛПП), умовамі накіравання туды людзей, якія пакутуюць алкагольнай або наркатычнай залежнасцю.

Ігар прызнае, што з'яўляецца неінфармаваным ў юрыдычнай вобласці чалавекам. Ён спраўдзіў у Кузякіна, ці сапраўды пасля другой камісіі суд вырашыць, што яго накіруюць у ЛПП.

"Калі вы ўсё прызнаеце і суд прызнае, што вам у ЛПП трэба ехаць, то я вам абяцаю, што калі вы ўсё зробіце прыгожа і гладка, каб у мяне не было пытанняў да вас, то вы туды не паедзеце, — запэўніў Кузякін. — Вы пасля гэтага галоўнае не залятайце больш. І вы  так на другой камісіі пражывеце годзік, а потым тэрміны пройдуць".

Ігар нават патэлефанаваў свайму ўчастковаму Дзмітрыю Спургяшу, які запэўніў хлопца: «усё будзе добра, ніхто цябе ў ЛПП не накіруе. Ты галоўнае згаджайся і рабі ўсё так, як кажа Кузякін».

"Але непакой у мяне ў душы застаўся, — падзяліўся Ігар. — Бо я памятаю, што пасля другой камісіі ў ЛПП абавязкова накіроўваюць. Разам з другім хлопцам мы пачалі гугліць. І знайшлі ў інтэрнэце сайт spring96.org і прачыталі там пра ЛПП. Мы вырашылі патэлефанаваць у «Вясну». Так мы зразумелі, што ЛПП нам сапраўды пагражае".

Ігар вырашыў, што не будзе дзейнічаць на судзе па сцэнары, рэкамендаванаму Кузякіным.

Калі пачалося судовае пасяджэнне, хлопец заявіў, што не згодны з пастановай.

"І ў гэты момант я ўбачыў, як адразу ж у Кузякіна скрывіўся твар".

Таксама хлопец распавёў, што не ўсе яго адміністрацыйныя правапарушэнні былі «праўдзівымі», бо яго «прымушалі іх падпісаць, пагражаючы чым-небудзь».

"Магчыма, у мяне б і не набралася такой колькасці адміністрацыйных правапарушэнняў, каб адправіцца на камісію", — адзначыў ён на судзе.

Таксама Ігар распавёў пра тое, як праходзіў першую камісію: пра медыцынскую картку, якую не запатрабавалі своечасов,  і пра пастаўлены ім «заднім чыслом» подпіс пад дакументам.

"Я распавёў, што падпісваў не 23 красавіка 2019 года, а сёння [17 сакавіка 2020 г.], і што ў мяне год таму наогул быў іншы подпіс. Я прапанаваў зрабіць экспертызу, бо ставіў я подпіс яшчэ на цепленькай паперы з-пад прынтэра".

Кузякін, які выступаў істцом у судовым пасяджэнні, сцвярджаў, што хлопец зрабіў гэтую подпіс менавіта 23 красавіка 2019 года і што «ён усё хлусіць».

Акрамя гэтага Ігар заявіў хадайніцтва аб пераносе судовага пасяджэння для пошуку адваката (пра такую ​​магчымасць ён даведаўся дзякуючы кансультацыі "Вясны"). Акрамя таго, хлопец адзначыў, што ў яго ёсць захворванне, якое перашкаджае знаходжанню ў ЛПП. На падставе гэтага суддзя вырашыў перанесці пасяджэнне: каб хлопец паспеў знайсці адваката і даць пісьмовае пацверджанне стану свайго здароўя.

"Калі скончылася пасяджэнне, Кузякін проста сказаў: «Ну ты дарма гэта зрабіў. Ты пра гэта пашкадуеш. Зямля круглая і ты нідзе не схаваешся. Табе трэба хадзіць і азірацца»".

Ігар успомніў, як падчас свайго чакання ў кабінеце Кузякіна  пачуў адну з яго тэлефонных размоў:

"Яму казалі, што ў іх гарыць план па справах па накіраванні ў ЛПП, што трэба працаваць больш, і што Кузякіну нават трэба заўтра ў шэсць раніцы прыйсці на працу".

Працяг судовага пасяджэння аб накіраванні Ігара Кісялёва ў ЛПП прызначана на 19 сакавіка ў 9.00 у судзе Фрунзенскага раёна г. Мінска.

"Заробленых грошай не заўсёды хапала на ежу і бытавыя патрэбы"

Праваабаронцы сабралі сведчанні пацыентаў лячэбна-працоўных прафілакторыяў і пастараліся адказаць на некалькі пытанняў: чаму ЛПП па сутнасці з'яўляецца месцам пазбаўлення волі, што такое прымусовая праца і чаму ў абрэвіятуры ЛПП лішнім можна лічыць слова "лячэбны".

Апошнія навіны

Партнёрства

Сяброўства