Рэспубліка Беларусь лічыць непрымальнай скаргу ў КПЧ Ульяны Захаранкі

22 жніўня 2017 года дзяржава-удзельнік прадставіла Камітэту па правах чалавека ААН інфармацыю па індывідуальным паведамленні Ульяны Захаранка, зарэгістраваным за №2991/2017, у якой указала, што ёю не былі вычарпаны ўсе даступныя сродкі абароны на нацыянальным узроўні. Пра гэта паведамляе Беларускі дакументацыйны цэнтр.

Інтарэсы Ульяны Захаранка ў КПЧ прадстаўляе па даверанасці кіраўнік БДЦ Раіса Міхайлоўская.

Юрысты арганізацыі падрыхтавалі пярэчанні на Каментары Рэспублікі Беларусь у дачыненні да індывідуальнага паведамлення У. Захаранка, у якіх паказалі, што яны з'яўляюцца неабгрунтаванымі і не могуць быць прыняты Камітэтам ААН па правах чалавека да ўвагі пры яго разглядзе.

У сваім індывідуальным паведамленні Ульяна Захаранка паказала ўсе прававыя сродкі, якімі спрабавала скарыстацца на нацыянальным узроўні для абскарджвання заяўленых парушэнняў сваіх правоў па артыкуле 14 Міжнароднага пакта аб грамадзянскіх і палітычных правах.

Так, 24 траўня 2016 года Ульяна Захаранка падала ў суд Кастрычніцкага раёна горада Мінска заяву аб аб'яўленні яе сына Юрыя Захаранкі памерлым. 30 мая 2016 года суддзя вынесла вызначэнне аб прыпыненні вытворчасці па справе.

15 чэрвеня 2016 года на паказанае вызначэнне Ульяна Захаранка падала скаргу ў судовую калегію па грамадзянскіх справах Мінскага гарадскога суда, якая сваім вызначэннем ад 1 жнiўня адмовіла ў задавальненні скаргі.

12 жніўня 2016 года судовыя пастановы Ульяна Захаранка і яе адвакат абскардзілі Старшыні Мінскага гарадскога суда, які адмовіў у задавальненні скаргі. А 7 кастрычніка 2016 года пастановы былі абскарджаны намесніку Старшыні Вярхоўнага Суда, які таксама адмовіў у задавальненні скаргі.

Такім чынам, да часу накіравання індывідуальнага паведамлення ў Камітэт ААН па правах чалавека Ульяна Захаранка ўжо вычарпала ўсе эфектыўныя сродкі прававой абароны, якія прадстаўляюцца законамі Рэспублікі Беларусь.

«У адказ на довад ўрада аб тым, што не былі вычарпаныя ўсе ўнутраныя сродкі прававой абароны, у прыватнасці, не былі пададзеныя скаргі ў парадку нагляду Генеральнаму пракурору і Старшыні Вярхоўнага Суда, неабходна адзначыць, што зварот са скаргай у парадку нагляду не з'яўляецца унутраным сродкам прававой абароны, якое неабходна ў абавязковым парадку вычарпаць да звароту ў Камітэт, як гэта разумеецца ў Факультатыўным пратаколе да Міжнароднага пакту аб грамадзянскіх і палітычных правах», - падкрэсліваюць праваабаронцы з БДЦ.

Скаргу ў парадку нагляду нельга разглядаць як сродак прававой абароны, так як сама наглядная скарга аўтаматычна не ўзбуджае працэдуру яе разгляду. Заяўнік звяртаецца да службовай асобы (старшыня суда) з просьбай распачаць такую ​​працэдуру, а менавіта прынесці пратэст, які разглядаецца калегіяльным органам - прэзідыумам суда. Разгляд скаргі ў парадку нагляду службовай асобай аднаасобна без адкрытых слуханняў таксама не дазваляе аднесці зварот з нагляднай скаргай да сродкаў прававой абароны.

У адпаведнасці з пунктам 2b артыкула 5 Факультатыўнага пратакола Камітэт не разглядае ніякіх паведамленняў, пакуль не пераканаецца ў тым, што аўтар вычарпаў ўсе наяўныя ўнутраныя сродкі прававой абароны. Разам з тым прававая практыка Камітэта прадугледжвае, што правіла вычарпання ўжываецца толькі ў той ступені, у якой гэтыя сродкі прававой абароны з'яўляюцца эфектыўнымі і даступнымі. У адпаведнасці са сваёй практыкай Камітэт зварот з нагляднай скаргай не разглядае ў якасці эфектыўнага сродку прававой абароны.

«Такім чынам, індывідуальнае паведамленне Ульяны Захаранкі супраць Рэспублікі Беларусь з'яўляецца прымальным, бо цалкам адказвае патрабаванням, выкладзеным у пункце 2 а) і b) артыкула 5 Факультатыўнага пратакола да Міжнароднага Пакту аб грамадзянскіх і палітычных правах», - адзначаюць юрысты БДЦ.

Нагадаем, 7 мая 1999 года пры нявысветленых абставінах у Мінску знік Юры Захаранка - апазіцыйны палітык, былы міністр унутраных спраў Беларусі. Крымінальную справу распачалі па артыкуле «наўмыснае забойства», але так і не давялі да суда.