Жаночая прэмія міру

Нобелеўскі камітэт у Осла абвясціў імёны лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі міру 2011 года. Насуперак звычаю на гэты раз прэмію падзеляць на тры роўныя часткі і ўручаць тром жанчынам з краін трэцяга свету: прэзідэнту Ліберыі Элен Джонсан-Серліф, грамадзянскай актывістцы з той жа краіны Лейме Гбові і еменскай праваабаронцы Таваккул Карман.

Джонсан-Серліф і Гбові змагаюцца за актыўны ўдзел жанчын у палітычным жыцці краіны, а таксама за спыненне грамадзянскай вайны ў Ліберыі, а Карман змагаецца супраць дыскрымінацыі жанчын у Емене.

Кіраўнік Нобелеўскага камітэта Торб’ёрн Ягланд, каментуючы гэтае рашэнне, заўважыў, што барацьба за правы жанчын у нашы дні ўносіць велізарны ўклад у справу міру ва ўсім свеце і што актыўны ўдзел жанчын у палітычным і грамадскім жыцці будзе садзейнічаць стабілізацыі жыцця ў многіх краінах, піша газета.ru.

«Дэмакратыя і мір на Зямлі недасяжныя да таго часу, пакуль жанчыны не стануць карыстацца роўнымі правамі з мужчынамі і не змогуць уплываць на плыні, якія адбываюцца ў грамадстве на ўсіх узроўнях», - сказаў Ягланд.

Адказваючы на ​​пытанне, чаму Нобелеўская прэмія свету не была ўручана каму-небудзь з лідэраў рэвалюцый у Егіпце, Тунісе або Лівіі за барацьбу супраць таталітарных рэжымаў, кіраўнік камітэта назваў дадзеныя падзеі «арабскай вясной», аднак цвёрда заўважыў, што гэтыя рэвалюцыі яшчэ не скончыліся і Нобелеўскі камітэт не бачыць пакуль прыкмет станаўлення маладых дэмакратый ў пералічаных краінах.

«Мы адзначылі «арабскую вясну», - заўважыў ён, маючы на ​​ўвазе ўручэнне прэміі еменскай праваабаронцы Таваккул Карман. - Аднак мы робім гэта ў адмысловым кантэксце барацьбы за правы жанчын».