У Радзе ААН па правах чалавека прэзэнтуюць даклад па Беларусі
Яго падрыхтаваў спэцдакладчык па Беларусі Міклаш Харасьці. Сэсія Рады ААН па правах чалавека адкрылася ў Жэнэве 27 траўня. У ёй бяруць удзел праваабаронцы зь Беларусі.
Дакумэнт рэкамэндуе беларускім уладам неадкладна і без
усялякіх умоваў вызваліць з турмаў усіх палітычных апанэнтаў, праваабаронцаў і
актывістаў.
Прызначаны Радай ААН па правах чалавека дакладчык так і ня змог патрапіць у
Беларусь, афіцыйны Менск адмовіўся зь ім супрацоўнічаць і нават ня даў візу.
У красавіку Міклаш Харасьці апублікаваў сваю першую справаздачу па сытуацыі з
выкананьнем правоў чалавека ў Беларусі.
Паводле ацэнкі спадара Харасьці, правы чалавека ў Беларусі застаюцца
сыстэматычна абмежаванымі, асабліва ў выпадках свабоды асацыяцый, сходаў і
выказваньня думак, а таксама ў гарантыях належнага вядзеньня судовага працэсу і
справядлівага суду. Спэцдакладчык канстатуе цэнтралізацыю заканадаўчай і
выканаўчай уладаў вакол апарату Лукашэнкі.
Міклаша Харасьці турбуе адсутнасьць вяршэнства закону ў Беларусі, у
прыватнасьці ў дачыненьні да працэсуальных гарантый, якія прадугледжаны 14-м
артыкулам Міжнароднага пакту па грамадзянскіх і палітычных правах. Шматлікія
сустрэчы з праваабаронцамі і ахвярамі парушэньняў правоў чалавека
адлюстроўваюць недавер да юрыдычнай сыстэмы. Гэтаксама няма веры ў тое, што
юрыдычная сыстэма можа стаць гарантам правоў у сытуацыях, калі гэта супярэчыць
інтарэсам уладаў.
Структурны характар мае той факт, што распаўсюджаныя парушэньні правоў чалавека
застаюцца без належнай увагі, і падкрэсьліваецца гэта цэнтралізацыяй
заканадаўчай і выканаўчай улады вакол Адміністрацыі прэзыдэнта. Дэкрэты
Лукашэнкі выкарыстоўваюцца як асноўныя і, фактычна, маюць найвышэйшую юрыдычную
сілу ў заканадаўчым мэханізьме краіны.
У разьдзеле, які датычыцца свабоды асацыяцый і праваабаронцаў, спэцдакладчык
адзначае, што ўнесеныя апошнім часам і заплянаваныя зьмены ў заканадаўства,
нягледзячы на наяўнасьць асобных пазытыўных нормаў, у цэлым не палепшылі стану
грамадзкіх аб’яднаньняў. Спэцдакладчык зьвяртае ўвагу на ўведзеную 24 студзеня
2013 года дэкрэтам прэзыдэнта магчымасьць ліквідацыі ўстановаў і асацыяцый у
сувязі з пастаноўкай іх кіраўнікоў на прафіляктычны ўлік, працэдура якога
застаецца нявызначанай і суб’ектыўнай.
Асабліва адзначаецца ціск на праваабарончыя арганізацыі, у тым ліку ў выглядзе
судовай ліквідацыі праваабарончай арганізацыі «Плятформа» і канфіскацыі
памяшканьня Праваабарончага цэнтру «Вясна».