Прэзідэнт FIDH Суэр Белхасен: «Няхай у Новым годзе справядлівасць пераможа»

Прэзідэнт FIDH Суэр Белхасен, даведаўшыся пра смерць бацькі Алеся Бяляцкага, напісала яму ліст падтрымкі - у надзеі, што зняволенаму праваабаронцу яго перададуць. Суэр Белхасссен узгадвае пра падтрымку, якую аказаў ёй год таму Бяляцкі, калі падчас наведвання ў кіргізскай турме іх калегі яна даведалася пра смерць свайго бацькі ў Тунісе.

"Бяляцкаму А. В.
222160, Мінская вобл., г. Жодзіна,
вул. Савецкая, 22а, турма № 8
25 снежня 2011 г.

Дарагі Алесь, дарагі мой сябар,

З болем даведалася пра няшчасце, якое спасцігла цябе.
Страта бацькі - гэта страшны парог у жыцці кожнага. Але як уявіць сабе боль пасля гэтай страшнай весткі - атрыманай у зняволенні, удалечыні ад блізкіх і родных, сярод бяздушных турэмшчыкаў і глухіх сцен, у краіне, улады якой даўно забыліся не толькі аб справядлівасці і законнасці, але і проста аб элементарнай чалавечнасці ... Ты не змог апошні раз ўбачыць бацьку, не зможаш і правесці ў апошні шлях. За тваю прынцыповую пазіцыю і дабро, якое ты зрабіў столькім людзям, рэжым працягвае помсціць - помсціць нізка і подла ... але балюча.

Словы - нішто ў такі момант. Але ўсё ж мне хацелася б, каб ты ведаў - ні ў тваім горы, ні ў тваёй штучна створанай адзіноце, на самой справе, ты не адзінокі! Мы ўсе з табой у гэты цяжкі час.

Я не магу не ўзгадаць пра вельмі асабісты і вельмі памятны для мяне момант у маім жыцці. Роўна год таму ты і я, у такі ж кароткі снежаньскі дзень, наведвалі ў турме ў Бішкеку незаконна асуджанага да пажыццёвага зняволення кіргізскага праваабаронцу Азімжана Аскарава. Менавіта там, у бішкекскіх засценках, куды прывяла нас абуральная несправядлівасць, здзейсненая супраць нашага калегі, я атрымала страшны званок пра смерць майго бацькі – які памёр у Тунісе, літаральна на іншым канцы свету .... Я ніколі не забуду тваю падтрымку ў гэты дзень і гэтую паездку - дзе ў маёй памяці разам злілося ўсё: турма, несправядлівасць, салідарнасць, смерць блізкага чалавека ... і сяброўства і цяпло, якімі ты акружыў мяне.

Нам цяжэй аказаць табе хоць частку падтрымкі, якой адарыў ты мяне ў такі ж цяжкі момант. Не толькі спаткання з табой, але і візы ў тваю краіну не дае мне ўрад Беларусі. Але мне хацелася б, каб праз турэмныя сцены да цябе дайшлі нашы словы надзеі і суцяшэння. Не я адна, але дзесяткі актывістаў FIDH і самых розных людзей з усіх куткоў свету думаюць пра цябе сёння, і перадаюць табе самыя шчырыя спачуванні.

Няхай Новы год прынясе табе і тваім блізкім надзею і сілы перажыць страшныя выпрабаванні, якія выпалі вам усім на долю, няхай у Новым годзе справядлівасць пераможа і ўсе палітычныя вязні Беларусі здабудуць доўгачаканую свабоду. Мы будзем рабіць для гэтага ўсё, што ад нас залежыць.
Таму, нягледзячы на ​​горыч гэтых дзён, з надзеяй я развітваюся з табой - і ад імя ўсіх нашых калегаў і сяброў кажу табе - да хуткай сустрэчы, дарагі Алесь! Трымайся! Усе нашы думкі з табой і з тваёй сям'ёй.

 Суэр Белхасен, Прэзідэнт FIDH"