10 сьнежня ў Варшаве адбылася прэм’ера дакумэнтальнага фільму “Музычная партызанка”

Рэжысэрам фільму зьяўляецца Міраслаў Дэмбіньскі. Гэта ўжо другая дакумэнтальная кінастужка рэжысэра, прысьвечаны беларускай тэме.

Стужкі “Урок беларускай мовы” й “Музычная партызанка” здымаліся амаль адначасова. Апошняя апавядае пра беларускую рэчаіснасьць вачыма музыкаў, якія часта становяцца «музычнымі партызанамі».

Міраслаў Дэмбіньскі кажа, што вярнуўся да беларускай тэмы, бо ў дадзены момант у Беларусі адбываюцца гістарычныя падзеі. “У бліжэйшым часе пэўна будзе яшчэ цікавей. Я не хачу быць прарокам, але, мне здаецца, што неўзабаве там пачнуцца перамены. Сытуацыя ў Беларусі разьвіваецца вельмі дынамічна. А сачыць за ёй надзвычай цікава. Я кажу ня толькі пра палітычную сытуацыю, але й грамадзкую, хоць яны моцна зьвязаныя. Я не журналіст і не палітоляг, таму мяне найперш цікавяць людзі. Я раблю дакумэнтальныя фільмы пра зьмены ў маладым пакаленьні, пра тое, як кшталтуецца іх самасьвядомасьць”, - распавядае М. Дэмбіньскі.

Міраслаў Дэмбіньскі апошні раз у Беларусі быў перад прэзыдэнцкімі выбарамі ў 2006 годзе. Пасьля яго дэпартавалі, і ён больш не атрымаў беларускай візы. Аднак, як кажа рэжысэр, там засталіся сябры, таму жаданьне наведаць Беларусь толькі мацнее.

“Мне вельмі шкада, што я не магу паехаць у Беларусь. Гэта цудоўная краіна, хоць палітычная сытуацыя мне, зразумела, не падабаецца. Гэта маё вельмі суб'ектыўнае меркаваньне, але я раблю аналёгію паміж беларускай рэчаіснасьцю й маёй маладосьцю. Гэта часы Польскай Народнай Рэспублікі. Палову свайго жыцьця я пражыў у ПНР, а палову жыцьця - у новым сьвеце. Ёсьць шмат адмоўных успамінаў пра гэты час, я рабіў усё, каб часы камунізма мінулі, нават адсядзеў свае суткі. Але я цяпер кажу пра адносіны паміж людзьмі. У Польшчы кожны сьпяшаецца, каб паўсюль быць першым. Мы ня маем глыбокай сувязі паміж людзьмі, якая адчуваецца ў Беларусі”, - мяркуе рэжысэр.

Міраслаў Дэмбіньскі расказвае, што здымаць было складана. Як і першы фільм “Урок беларускай мовы”, так і “Музычная партызанка” часткова рэжысэраваліся праз мабільны тэлефон. Апэратары былі ў Беларусі, а Міраслаў Дэмбіньскі - у Польшчы.

Фільм расказвае пра музыкаў, пра іх музычныя туры па Беларусі й Польшчы. Аднак “Музычная партызанка” вяртаецца да падзеяў на Кастрычніцкім пляцу 2006 году.

“Падзеі ў фільме пераносяцца на пляц, бо там гучалі тыя ж самыя песьні. На пляцу пратэставалі тыя ж самыя музыкі. Таксама нашая галоўная гераіня Сьвятлана апынулася ў выніку на Акрэсьціна. У вязьніцы яны надалей сьпявалі. І гэта для мяне вельмі сымбалічна й фантастычна. Ім забаранялі, а яны сьпявалі. Можна зьняволіць чалавека, але песьню й душу чалавека не зачыніш за кратамі. Менавіта гэтаю думкаю заканчваецца фільм, спадзяюся, вельмі аптымістычна. Лукашэнка не перамог, бо не арыштаваў музыку. Гэтага нельга зрабіць”, - упэўнены М. Дэмбіньскі.

Міраслаў Дэмбіньскі кажа, што гэта не музычны фільм. Стужка расказвае пра маладых людзей, для якіх музыка зьяўляецца вельмі важным элемэнтам жыцьця. У фільме музыка стала спосабам, дзякуючы якому можна перадаць свае пачуцьці й эмоцыі, выказаць сваё стаўленьне да рэчаіснасьці.

“Для мяне музыка стала чымсьці, што перадавала інфармацыю. Яна дазваляла маладым людзям выказаць сваё стаўленьне да жыцьця. Дарэчы, вельмі часта зь іроніяй. Таму я лічу, што гэта не музычны фільм. Гэта стужка зь вялікай колькасьцю музыкі, але пра моладзь, яе мары й памкненьні, яе жыцьцё ў Беларусі”, - кажа аўтар Міраслаў Дэмбіньскі.

Фільм “Музычная партызанка” быў паказаны з нагоды адкрыцьця польскай тэлевізіі для Беларусі “Белсат”, які, нагадаем, пачаў вяшчаньне 10 сьнежня.