Сяргей Сямёнаў: “Звычайна я адстойваю свае правы. Любыя!”
Напрыканцы мінулага тыдня суд Цэнтральнага раёну Гомеля разглядаў ужо другую адміністрацыйную справу 26-гадовага гамяльчука Сяргея Сямёнава за патрабаваньне ім пры перасячэньні мяжы беларускамоўнага блянку мытнай дэклярацыі. Гэта атрымала такі гучны грамадзкі рэзананс, што старшыня Канстытуцыйнага суду і намесьнік старшыні Вярхоўнага суду выказаліся ў падтрымку Сяргея Сямёнава. Цяпер дэклярацыі можна запаўняць і па-беларуску.
Уліцёнак: “Сяргей, дзе вы вучыліся?”
Сямёнаў: “У Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце транспарту”.
Уліцёнак: “Колькі курсаў закончылі?”
Сямёнаў: “Тры зь перапынкамі – цяпер давучваюся ва Ўкраіне”
Уліцёнак: “Чаму вы так захварэлі на Беларушчыну?”
Сямёнаў: “Амаль усе дзяржаўныя ўстановы ўсю дакумэнтацыю вядуць па-руску. На беларускай мове няма ніводнага ВНУ, нават школ зусім мала. А ўсё гэта, на мой погляд, таму, што ў законе аб дзяржаўных мовах напісана: альбо на расейскай, альбо на беларускай… Я быў бы вельмі задаволены, каб зьявілася наступная формула: уся дакумэнтацыя робіцца на беларускай і расейскай мовах. Цяпер жа склалася так, што ў дзяржаўнай установе беларусы ня могуць размаўляць па-беларуску, у навучальных – таксама. Бо ў лепшым выпадку скажуць: “Мы вас не разумеем!”, а ў горшым абсякуць: “?азговаривайте на нормальном языке!” Так быць не павінна”.
Уліцёнак: “Па ідэі ва ўлады ёсьць дасье на вас – ну, гэткі партрэт чарговага “палітычнага адмарозка”. Ёсьць нейкія здагадкі, што за злачынствы інкрымінавалі вам “пільныя таварышы”?
Сямёнаў: “Напэўна, я пакрыўдзіў дзяржаву сваёй грамадзкай пазыцыяй”.
Уліцёнак: “І ў чым гэта выяўлялася?”
Сямёнаў: “Звычайна я адстойваю свае правы. Любыя!”
Уліцёнак: “За гэткае правалюбства давялося расплачвацца?”
Сямёнаў: “Сядзеў чатыры разы, агулам – 35 сутак”.
