Анархіст Дзмітрый Дубоўскі: «Працягваю верыць, што ўсё гэта ненадоўга»

Анархіста Дзмітрыя Дубоўскага асудзілі да 18 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Больш чым за год следства ён паспеў пабываць у трох месцах зняволення, з кожнага з іх ён дасылаў лісты родным і незнаёмым людзям. У СІЗА КДБ Дзіма за 12 месяцаў атрымаў толькі тры лісты. Але ні інфармацыйная блакіроўка, ні катаванні не зламалі яго дух: ён, як і яго таварышы, як і яго сястра Юлія, верыць, што свабода не за гарамі. А каму яшчэ, як не аматару Карпат, ведаць пра тое, што знаходзіцца за чарговай вяршыняй?

«Вясна» публікуе ўрыўкі з лістоў Дзмітрыя Дубоўскага. Прачытаўшы іх, вы лепш зразумееце гэтага чалавека і даведаецеся, якія ў вас могуць быць агульныя тэмы для ліставання.

14 сакавіка 2022 года, віцебскае СІЗА перад карцарам

«Для маіх родных навіна аб маім затрыманні прагрымела як гром сярод яснага неба (дзяржСМІ "пастараліся"). Чакаў хвалю папрокаў з іх боку і Юлі таксама, а яны наадварот – малайцы, не збянтэжылі і прадэманстравалі свае моцныя бакі! Зрэшты, уся іх стойкасць перад выпрабаваннямі, якія выпалі/звалілася, ўмацоўвалася і стала магчымай, дзякуючы ўзаемадапамозе і салідарнасці з боку ўсіх астатніх неабыякавых людзей. Бо шырокая салідарнасць і падтрымка дазваляе нашмат лягчэй пераносіць усялякія выпрабаванні, а самае галоўнае – ўсяляе ўпэўненасць у праваце, пэўны гонар».

Пасля 2010 года Дзмітрыю прыйшлося з'ехаць, з сястрой яны не камунікавалі 10 гадоў. Юлія распавядае, што ў дзяцінстве яны з братам часта спрачаліся

09 сакавіка 2022, віцебскае СІЗА

«Больш за ўсё мяне цікавіць і турбуе сітуацыя з Украінай. Але разумею, што ўсёй праўды нам тут наўрад ці атрымаецца даведацца. Тое, што ўдаецца вырываць урыўкамі/фрагментамі з газеты ці радыё, складана назваць дакладнай інфармацыяй. Тым не менш, гледзячы на некаторыя фота з Кіева, уяўляючы нейкія сцэнары таго, што адбываецца там, у мяне прама шчыміць сэрца, вельмі балюча перажываю за гэты горад, ды і Украіну ў цэлым і яе народ!

Дмітрый вельмі любіць хадзіць у горы летам і зімой, хадзіў туды з намётам на некалькі дзён адзін

... Знаходжуся ў такім стане, калі хочацца пабыць у цішыні ці што. Няма таго энтузіязму і натхнення, якое было ўласцівае мне раней. Здараецца і такое, зрэшты. Але я думаю, што гэта ўсё такі часовы адрэзак мяне тут нагнаў. Трэба будзе, што гаворыцца, яшчэ адрэфлексаваць гэты віцебскі перыяд».

1 сакавіка 2022 года, віцебскае СІЗА

«Варта ўлічыць, што многія гістарычныя летапісы напісаны часцяком людзьмі, несаўдзельнымі да тых ці іншых падзей, пра якіх яны пішуць. Пры гэтым, многія гісторыкі – ды і наогул пісьменнікі або журналісты – часцяком пішуць у інтарэсах пэўных асоб, дзяржаў і гэтак далей, а як яно было на самай справе, ці адпавядае таму, як кажуць і пішуць тыя, хто не мае да гэтага ніякага дачынення, складана сцвярджаць або абвяргаць. Таму я асабіста лічу, што многае, успрыманае намі цяпер, адносна.

...Мабыць, самы лепшы падыход, як па мне, чаго варта прытрымлівацца, – рабі, што ведаеш і ўмееш, а там – будзь што будзе! Кожны поспех або дасягненне з'яўляецца заслугай кожнага ўдзельніка, які ўносіў свой уклад у агульную справу».

22 лютага 2022 года, віцебскае СІЗА

«Дайшлі лісты ад многіх людзей, нават з Фінляндыі канверцік дайшоў. Усім, як бачыш, адказаў, і ў сваіх лістах падзякаваў, на ўсялякі выпадак яшчэ раз дзякуй за лісты і паштоўкі, вельмі моцна парадавалі яны мяне, было чым заняць сябе!

... Ах так, прачытаў за гэты час адну кнігу тут: "Арыштаваць у Крамлі. Пра жыццё і смерць маршала Берыя". Неяк слабенька пакуль з чытаннем справы прасоўваюцца. У прынцыпе такое здараецца, пераезд і змена месца плюс хварэў ледзь-ледзь... Нагнаць яшчэ, часу шмат. У астатнім, па-ранейшаму стараюся не сумаваць і думаць толькі аб добрым. Працягваю верыць, што ўсё гэта ненадоўга».

6 лютага 2022 года, пераезд у віцебскае СІЗА

«Такім чынам, у пятніцу (04.02) у абед паведамілі, што еду на этап. Пасля абеду пачалі збіраць у дарогу. Адрозненне ад усіх астатніх этапнікаў у тым, што частка рэчаў – у прыватнасці, гадзіннік, кіпяцільнік, брытвавыя станкі, запалкі, нажнічкі і люстэрка – канфіскавалі (нібыта, дашлюць асобна). Забраў са склада ў нагрузку яшчэ машынку для стрыжкі, плед, кантэйнер, шорты. Увогуле, прыйшлося размеркаваць рэчы па двух торбах, таму што ў адну было нерэальна ўсё размясціць. Гэта, вядома, адбілася пры транспарціроўцы і перамяшчэнні, не скажу, што было ўжо зусім цяжка гэта ўсё цягнуць з улікам зашпіленых на руках (спераду) кайданках, але нязручнасці ўсё гэта стварыла пэўныя, тым не менш, дацягнуў.

Таксама па рэгламенце ўсю дарогу ехаў у кайданках, нават атрымалася крыху паспаць. Праўда, на раніцу адчувалася стомленасць. Па прыбыцці – зноў праверка і канфіскацыя рэчаў на склад, якія альбо наогул забароненыя ў камеры, альбо не спатрэбяцца. Далей лазня і размяшчэнне ў камеры. Тут, вядома, ужо іншыя распарадак і правілы быцця, так што яшчэ трэба прывыкнуць, дакладней – адвыкнуць – ад ранейшых вольнасцей».

3 лютага 2022 года, СІЗА на Валадарскага

«Прынеслі атаварку, у гэты раз выдаткаваўся на 18 руб. Для разумення "што-пачым" пішу цэннік тых тавараў, якія закупляў у гэты раз: масла сметанковае – 3.40, вада мінеральная – 1.40 за літр, малако згушчанае – 2.20 за 270 грам, шакалад – 1.50, сшытак (п/а) – 0.80, туалетная папера – 1.45, сода – 1.45. Цікава, які цэннік на гэтыя тавары ў вас там на волі?

Адрэагавалі на маю заяву ў медчастку і звадзілі да стаматолага. Звяртаўся са старой праблемай, каронкай. І што ты, думаеш, сястрон, як усё вырашылася ў гэты раз? Каронку мне паставілі, праўда, яна пратрымалася крыху больш за гадзіну і зноў выпала! Яшчэ пісаў заяву на агляд акулістам, але пакуль яшчэ не выклікалі. Хачу хоць бы рэцэпт на акуляры каб выпісалі, ну а калі пашанцуе, то праверуся на сваё праблемнае вока.

Прачытаў за апошні час яшчэ шэраг кніг, у прыватнасці: "Бусідо. Кодэкс самурая”, "Час герояў" Сяргея Мінаева, "Тэорыю кастаў і роляў" Алекса Крола, “Фрыканоміку" Стывена Левіта, Стывена Добнера. Лёгка і хутка чыталіся.

На самай справе, зірнуў тут па спісе, што ёсць гэтакага ў мясцовай бібліятэцы з падручнікаў і г.д., і ты ведаеш, знайшоў шэраг цікавых кніг, так што магу выказаць здагадку, што і ў калоніі будуць нармальныя падручнікі, дапаможнікі. А то я вельмі прагны да чытання. Дык вось, пакуль я тут, паспрабую вычапіць і павывучаць наступнае чытво (навучальнае і пазнавальнае), па меншай меры, гэтыя кнігі ёсць у спісе, але іх не заўсёды могуць прынесці, але яшчэ ёсць час для таго, каб іх дачакацца:

1) Харчаванне – Здароўе. Энцыклапедыя

2) Г. Чапнік "Праўда не мае патрэбы ў саюзніках/фотажурналістыка знутры”

3) Дж. Барнс "Паляпшэнне зроку без акуляраў”

4) А. Разенталь “Стварэнне кіно і відэафільмаў як займальны бізнэс"

5) Падарожнічайце па Беларусі

6) М. Роўч "Як працуе ёга: філасофія фізічнага і духоўнага ўдасканалення”

Вырашыў пералічыць гэтыя кнігі, каб і табе, сястрон, было лягчэй зразумець, у якім кірунку мне б хацелася цяпер развівацца, калі гэта можна так назваць. Не ўпэўнены, вядома, што мне тая ж ёга цікавая будзе (так, з цікаўнасці хачу азнаёміцца), а вось па ўсім астатнім думаю буду з задавальненнем паглыбляцца».

Напярэдадні 2022 года

«Так ужо склалася, што другі год запар даводзіцца сустракаць НГ у турме, праўда, на гэты раз ужо ў іншай. На здзіўленне, 2022 сустрэты быў нават больш атмасферна, чым мінулы 2021! Ну, гэта, мабыць, заслуга таго калектыву і людзей, хто, як і я, воляю лёсу і пэўных абставінаў, знаходзіліся з 31-га на 01 у гэтых сценах, а таксама родных і блізкіх, цябе, сястрон, у тым ліку, і ўсіх тых, хто ўнёс свой уклад да святочнага стала за кошт перадач і пасылак, віншавальных паштовак, тэлеграм і лістоў, увогуле ўсе малайцы!!! Дзякуй.

Уласна кажучы, накрылі вельмі апетытны стол, нават стварылі адпаведны антураж, упрыгожыўшы самаробнымі гірляндамі камеру (частку гірлянды ўкладваю ў капэрту), зладзілі конкурсы з салодкімі і іншымі прызамі, пагулялі ў "Мафію", душэўна пагутарылі, увогуле».

Снежань, 2021

«У сваіх мінулых лістах абяцаў трошкі выказацца аб маючым адбыцца судзе, ды і ў цэлым прааналізаваць усю сітуацыю праз год знаходжання тут…

• Па-ранейшаму не лічу і не адчуваю за сабой віны. Я дзейнічаў, згодна з уласным перакананнямі, па прычыне вельмі цяжкай сітуацыі ў краіне, рэакцыі ўлады на пратэсты грамадзян і сілавое рашэнне праблем, і ўзніклага канфлікту паміж уладай і грамадствам.
• Я ўпэўнены ў тым, і ў мяне няма сумненняў, што нам вынесуць максімальна суровы прысуд, больш таго, ён загаданы, хутчэй за ўсё, ужо даўно.
• Маючы адбыцца суд ўсяго толькі фармальнасць, якую ім варта выканаць.
• Напэўна ў любы іншы час і пры іншых абставінах, яшчэ можна было б хаця б спадзявацца на меншыя тэрміны і нават іншыя артыкулы. Але толькі не зараз!
• Гэтая сістэма на сённяшні дзень проста зацікаўленая ў тым, каб спажыць нас у якасці і з мэтай настаўлення для ўсіх астатніх і па многіх іншых палітычна матываваных прычынах. У гэтым няма ніякіх сумневаў.
• Нягледзячы на гэта, не варта адчайвацца і апускаць галовы. Варта ўлічыць, што мы жывем зараз, як бы гучна гэта ні гучала, у рэвалюцыйны час, а гэта кажа аб тым, што ў любы момант усё можа крута памяняцца! Трэба быць гатовымі да ўсяго, да любых паваротаў, нават да такіх вось непрыемных, у якіх апынуліся мы.
• Як гаворыцца, гэта яшчэ не пачатак, гэта яшчэ не канец. І нават пасля самай цёмнай ночы надыходзіць світанак!

Уласна кажучы, працягваем верыць у лепшае і не схіляем галавы...»

Ліпень 2021 года, пасля дня народзінаў

«Ні ад каго лістоў не атрымліваў. Затое за ўвесь гэты час атрымаў дзве пасылкі. Дзякуй усім, тым хто падрыхтаваў і сабраў для мяне гэтую пасылку. Усё вельмі цудоўна выйшла, парадаваў маляўнічы нататнік ... Сушаныя журавіны, дарэчы, таксама вельмі добра дапаўняюць ранішнія кашы, чай з рамонкаў (як я зразумеў, гэта рамонак), п'ю па вечарах, ну а ківі з манга сушанымі злопалі з найвялікшым задавальненнем пад гарбату і каву. Увогуле, яшчэ раз дзякуй добрым людзям за гэтыя знакі ўвагі і салідарнасці!!!

У лістах Дзіма спрабуе падтрымліваць родных, успамінаючы вандроўкі і распавядаючы казусныя гісторыі. Напрыклад, пра тое, як у СІЗА КДБ можна было мець савок, а венік – не

Дзякуй, сястра, табе за віншаванні і гасцінцы да святочнага стала! На працягу ўсяго дня накрываў стол пачастункамі, вырашылі пагуляць з размахам, так, каб запомнілася. Адзначу і вылучу вельмі далікатны і смачны торцік, а таксама лаваш-тарцілью – як заўсёды, накруціў роллы з усяго, што было дарэчнага... Да такой цудоўнай закускі, я яшчэ намяшаў два віды кактэйляў, якія і сталі нашай імправізаванай выпіўкай. З радасцю дзялюся рэцэптам/складам гэтых кактэйляў, у прынцыпе, розніца ў іх невялікая, толькі ў аснове, з якой вадкасці/напою:

1) Халодны чай + лімон + мята

2) Кола + лімон + мята

... Дзякую за фота Карпацкіх вёсак! Месцы мне гэтыя добра знаёмыя, бываў я там і не адзін раз. Гледзячы на гэтыя фота, зноў аддаўся радасным успамінам. Эх, да чаго ж моцна я люблю горы!!!»

11 красавіка 2021 года, СІЗА КДБ

«Радуе, што ёсць неабыякавыя людзі, якія адносяцца з разуменнем і нават з павагай да нашай гісторыі і да нас саміх... Мы проста не маглі заставацца ўбаку і спакойна мірыцца з падзеямі, што адбываюцца. Вядома ж, без доўгіх разважанняў не абышлося, каб вырашыцца на такія крокі і, што гаворыцца, пайсці ва-банк, прыйшлося многае выпакутаваць у сабе... Гэта і сапраўды асабісты выбар, напэўна, я б сабе проста не дараваў бы бяздзейнасць, такія рашэнні, мабыць, фармуюцца і фармаваліся гадамі, а жнівеньскія падзеі і барацьба ў Беларусі сталі толькі трыгерам для нашых дзеянняў.

Тым не менш, героямі і гераінямі я лічу ўсіх тых людзей, хто парушыў цішыню і перастаў маўчаць. Бо з крытыкай да ўлады і незадаволенасць рэжымам, выступілі і выказалі, што гаворыцца, не апошнія людзі ў краіне, чаго раней не здаралася!!»

13 студзеня 2021 года, СІЗА КДБ

«Усім палымянае прывітанне, і хай вера ў свет без улады, прымусаў і эксплуатацыі застаецца і жыве ў іх сэрцах. Важна ведаць, што застаюцца тыя, хто працягвае пачаты шлях. Шлях да ўсеагульнага вызвалення і гарманічнага свету! БАРЫЦЕСЯ І ПАБОРАЦЕ!

... У ходзе гутарак і дыскусій з таварышамі падчас нашага рэйду, мы пазначылі сябе як група анархістаў з розных гарадоў, якія вырашылі прыняць удзел у супраціве народа супраць непрызнанай і акупацыйнай улады. Адным словам, мы анархісты, якія вырашылі далучыцца да народнага супраціву і падтрымаць, паспрыяць барацьбе людзей, якія паўсталі. Акрамя элементарнай салідарнасці і спагады з народам, у кожнага з нас былі і свае прычыны для гэтага кроку. З большай доляй верагоднасці магу сказаць, што ўсе ўдзельнікі нашага лятучага атрада будуць адзіныя ў меркаванні, і гэтак жа заявяць пра свой выбар з гонарам і без шкадавання, нават нягледзячы на такія велізарныя тэрміны, якія нам угатаваныя.

Дзіма развешвае ў камеры каляровыя фатаграфіі з падарожжаў, якія дасылаюць яму ў лістах

... Падобная палітыка не новая для анархістаў – заяўляць пра сябе прама ... Тым больш, час і сітуацыя гэтаму спрыяюць. Рызык, вядома, шмат, але трэба даць рады выпрабаванням, якія нам выпалі. Тэрміны ў нас, напэўна, будуць велізарныя, але і гэты рэжым не вечны. Нават калі нехта і ўтрымаецца на троне, гэта ўжо дакладна ненадоўга, а краіна трашчыць па швах. Нельга так весці палітыку і трымацца за ўладу, фінал усё роўна адзін для любога рэжыму і любых кіраўнікоў.

Шкада, вядома, усіх тых людзей, хто пацярпеў і яшчэ пацерпіць ад усёй гэтай беснаты і маразму. Шкада і нас, мы сумленныя рэвалюцыянеры і жылі згодна з пэўнай этыкай, па сумленні.

І што гаворыцца, да нас не прыстануць чарнільныя плямы, а вось да кагосьці – наадварот...»