Заломванні рук, пагрозы «ластаўкай» і «прэс-хатай». Як правёў навагоднюю ноч валанцёр "Вясны"
У навагоднюю ноч валанцёр Праваабарончага цэнтру "Вясна" Юрый Мяцельскі разам са сваім сябрам пайшоў гуляць па іх роднаму гораду Слуцку. Каля трох гадзін ночы, калі хлопцы знаходзіліся на тэрасе мясцовага Дома культуры, да іх падышлі два супрацоўнікі АМАП.
- Юрый Мяцельскі
«Яны не прадставіліся, адзін з іх запатрабаваў у мяне прад'явіць пашпарт, другі ж адразу пачаў даглядаць заплечнік сябра, мабыць, спрабуючы знайсці алкаголь, якога пры сябе ў нас не было. Я не адмаўляю, што перад тым, як пайсці шпацыраваць, мы выпілі (усё ж такі навагодняя ноч), аднак гэта была вельмі малая колькасць алкаголю», - распавядае валанцёр.
Юрый, у сваю чаргу, папрасіў супрацоўніка АМАП таксама прад'явіць дакументы. Той паказаў пасведчанне, у якім не было ні імя, ні прозвішча. Калі валанцёр "Вясны" папрасіў яго назваць сваё прозвішча, той адмовіўся. Тады Юрый перапісаў нумар яго нагруднага жэтона.
«Пасля гэтага амапавец абурыўся і сказаў: «Ты тут самы разумны, каб правы качаць?». А затым паведаміў, што я затрыманы за знаходжанне ў грамадскім месцы ў стане алкагольнага ап'янення, гэта значыць па артыкуле 17.3 КоАП. Агучыць мае права яны адмовіліся».
Спачатку Юрыя Мяцельскага прывезлі ў выцвярэзнік, дзе з дапамогай алкатэстара было ўстаноўлена, што ў яго крыві ўтрымлівалася 0,29 праміле алкаголю.
«Там жа ў выцвярэзніку мне сказалі выкласці на стол усё змесціва кішэняў. Я гэта зрабіў, пасля чаго вырашыў адключыць мабільны тэлефон. Калі амапаўцы гэта ўбачылі, то схапілі мяне, заламалі руку з тэлефонам і павалілі мяне на падлогу, пры гэтым ударыўшы галавой аб лаўку».
Затым Юрыя прымусілі распрануцца, нібыта для агляду. Калі працэдура скончылася, хлопца адвезлі ў РАУС. У РАУС пачаўся допыт ва ўчастковага інспектара, старшага лейтэнанта Савіна Аляксандра Уладзіміравіча. Аднак Юрый абраў для сябе пазіцыю не адказваць ні на якія пытанні пры адсутнасці абаронцы. Падчас запаўнення пратакола ўчастковы спытаў: "Вы ж не згодныя з тым, што лаяліся матам?". З гэтых слоў стала зразумела, што артыкул ужо іншы: не 17.3, а 17.1, гэта значыць нібыта за нецэнзурную лаянку ў грамадскім месцы.
«Пасля таго, як скончыў з афармленнем пратаколу, участковы павёў мяне ў ІЧУ. У памяшканні, дзе здаюць рэчы, знаходзіўся яшчэ адзін міліцыянт. Яны далі мне пратакол і яшчэ нейкія матэрыялы, рапарты амапаўцаў аб маім затрыманні. Паказалі, дзе распісацца за растлумачэнне правоў. Але так як правы мне ніхто не тлумачыў, я запатрабаваў зрабіць гэта. Другі міліцыянт спачатку пачаў мне пагражаць «ластаўкай» і «прэс-хатай», але потым усё ж узяўся зачытваць правы, а я стаў удакладняць ўсе нюансы. Калі ён дайшоў да права карыстацца паслугамі адваката, я папрасіў яго мне даць. Пасля чаго яму мабыць надакучыла займацца тлумачэннямі маіх правоў, ён пакінуў дакументы і выйшаў з памяшкання. А ўчастковы Савін, які застаўся ў памяшканні, у нецэнзурнай форме сказаў мне "не вылузвацца" і падпісваць. Тады я ўзяў пратакол і пачаў ўносіць заўвагі. Убачыўшы гэта, участковы схапіў маю руку, заламаў і пераваліў праз крэсла на падлогу, пратрымаўшы мяне ў такім становішчы каля хвіліны».
Пасля такіх дзеянняў ўчастковага Юрый пагадзіўся падпісаць паперы. А калі вярнуўся другі міліцыянт, участковы дазволіў затрыманаму дапісаць няскончаны сказ аб сваёй нязгодзе з напісаным ў пратаколе.
Пасля канфіскацыі рэчаў Юрыя Мяцельскага пасадзілі ў камеру №5 Слуцкага ІЧУ. Па словах Юрыя, яму не выдалі пасцельную бялізну і ручнік, матрацы былі скамечаныя, не было посуду для пітва. Прастора за акном было накрыта жоўтым, практычна непразрыстым пластыкам, таму святло ў камеры, нягледзячы на наяўнасць свяцілень, было цёмна-жоўтым. З-за гэтага, адзначае валанцёр "Вясны", немагчыма было чытаць, так як вочы стамляліся маментальна. Туалет быў у поле зроку камеры назірання і зачынены сценкай толькі з аднаго боку. На шпацыр не выводзілі. Чаравікі забралі і выдалі тапкі маленькага памеру, прычым абодва правыя. У першы дзень сняданак сумясцілі з абедам.
З ізалятара Юрыя вызвалілі ноччу трэцяга студзеня, праз двое сутак пасля затрымання. Дата суда па артыкуле 17.1 пакуль што невядомая.
