Канстытуцыйны Суд адмахнуўся ад справы па смяротным пакаранні
Канстытуцыйны суд адказаў на зварот Тамары Сялюн, маці расстралянага Паўла Селюна.
У адказе Канстытуцыйны суд спасылаецца на тое, што ў сваёй дзейнасці ён прымае рашэнні аб ліквідацыі ў нарматыўных прававых актах недахопаў, выключэнні ў іх калізій і прававой недакладнасці. Што ж тычыцца адпаведнасці артыкула 175 Крымінальна-выканаўчага кодэкса Канстытуцыі і міжнародным дамовам, то падобныя пытанні Канстытуцыйны суд разглядае на падставе адпаведных прапаноў ўпаўнаважаных органаў. Такімі органамі з'яўляюцца: Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь, Палата прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, Савет Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, Вярхоўны Суд Рэспублікі Беларусь, Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь.
Акрамя таго, у адказе адзначаецца, што для грамадзян у Рэспубліцы Беларусь устаноўлены толькі ўскосны доступ да канстытуцыйнага правасуддзя.
Але вядомая практыка, калі Канстытуцыйны Суд па ўласнай ініцыятыве разглядае звароты грамадзянаў.
“Калі Вы мяркуеце, што нормы Крымінальна-выканаўчага кодэкса, якія рэгулююць парадак выканання пакарання ў выглядзе смяротнай кары, супярэчаць Канстытуцыі і міжнародна-прававым актам, ратыфікаваным Рэспублікі Беларусь, то з пытаннем аб унясенні ў Канстытуцыйны суд прапановы аб праверцы іх канстытуцыйнасці Вы маеце права звярнуцца да вышэйназваных ўпаўнаважаных органаў”, - удакладняецца ў адказе Канстытуцыйнага Суда.
“У 2001 годзе па справах Ляшкевіч супраць Беларусі і Бандарэнка супраць Беларусі Камітэт па правах чалавека ААН ужо прымаў рашэнне аб тым, што нявыдача целаў, як і не паведамленне дакладнага месца пахавання расстраляных, з'яўляецца бесчалавечным абыходжаннем з роднымі і блізкімі пакаранага. У кантэксце стратэгічнай цяжбы мы будзем і далей імкнуцца да змены крымінальнага заканадаўства і імплементацыі міжнародных нормаў у нацыянальнае заканадаўства датычна смяротнага пакарання. Па вядомай нам інфармацыі Тамара Сялюн мае намер звярнуцца да суб'ектаў, якія могуць ініцыяваць унясенне зменаў ў Крымінальна-працэсуальны кодэкс у Канстытуцыйны Суд”, - каментуе Андрэй Палуда, каардынатар кампаніі “Праваабаронцы супраць смяротнага пакарання ў Беларусі”.
Нагадаем, Павел Сялюн быў прысуджаны да смяротнага пакарання і расстраляны 18 красавіка 2014. Прыблізна праз месяц пасля гэтага яго маці Тамары Сялюн была накіравана спецвопратка пакаранага, у якой ён чакаў прывядзення прысуду ў выкананне. Акрамя таго, ёй не былі паведамлены дакладны час і месца пахавання П. Селюна, не было выдадзена яго цела для пахавання.
23 лютага 2014 Т. Сялюн накіравала скаргу на дзеянні Дэпартамента выканання пакаранняў МУС РБ і Гродзенскага абласнога суда ў Ленінскі суд г. Гродна, які пакінуў яе без задавальнення.