Як індусаў прымусілі агаварыць беларускага апазіцыянера (відэа)

4 верасня  грамадскаму акывісту з Брэста  Віталю Каўшу было прад’яўлена абвінавачванне  ў здзяйсненні злачынства па арт. 371-1 частка 2 Крымінальнага кодэкса РБ –  арганізацыя нелегальнай міграцыі. Пакаранне па гэтаму артыкулу – зняволенне да сямі гадоў. Сведчанні былі пабудаваныя на  паказаннях затрыманых на Берасцейшчыне індусаў-мігрантаў.

Затрыманьне Каўша адбывалася ў традыцыях крымінальных баевікоў: 1 верасня Віталя, які выйшаў з дому, невядомыя ў спартыўных касцюмах збілі на вачах жонкі і сына, звалтоўна запхнулі ў машыну і павезлі ў невядомым накірунку. Два дні жонцы і бацькам актывіста не паведамлялі, што ён знаходзіцца ў следчым ізалятары. Жана Коўш запатрабавала ў абласной міліцыі прызнаць факт гвалтоўнага выкрадання яе мужа.

Аднак у гэтай гісторыі з’явіўся працяг. Украінскі журналіст і палітуцякач Анатоль Шарый, правёў уласнае расследванне па гэтай справе і прыйшоў да высновы, што паказаньні супраць Каўша затрыманыя індусы давалі пад прымусам.

Прадрабязнасці “справы Каўша” апублікаваныя на сайце korrespondent.net

Так, Анатоль Шарый піша:  “У ноч з 14 на 15 мая брэсцкія памежнікі ў лесе затрымалі 8 грамадзянаў Індыі. Індусы спрабавалі нелегальна перайсці мяжу, каб трапіць у Польшчу.
Гэта цалкам звыклая з'ява - спробы пераходу мяжы выхадцамі з краін трэцяга свету. Аднак звычайна нелегалы ​​прасочваюцца каналамі, наладжанай самімі памежнікамі, выкарыстоўваючы правераных правадыроў.
У гэты раз шукальнікі еўрапейскага шчасця ішлі лесам «самастойна» і былі затрыманыя.  Іх два месяцы трымалі ў турме. Білі і не кармілі. У такога стаўлення да зняволеных мелася мэта - індусам паказвалі фота незнаёмых людзей, і настойліва прапаноўвалі «апазнаць» некалькіх чалавек, якія ім, нібыта, дапамагалі. У выніку вязні зламаліся, «прызналі» людзей, а таксама паказалі на дом, у якім адзін з гэтых «зламыснікаў» жыве.

Уявіце толькі, якія цуды арыентавання на мясцовасці - адвезці аператыўнікаў у нейкую вёску, і дакладна "ўспомніць" жыллё. Што яны там, у гэтым жыллі рабілі - незразумела. Чай пілі, ці абмяркоўвалі перспектывы жыцця на Захадзе?

Як бы там ні было, 1 верасня каля 16-00 ў вёсцы Ціхінічы, што каля Брэста, быў затрыманы нейкі Віталь Коўш. Затрымалі яго прама ў двары дома сваякоў людзі ў цывільным, запіхнулі ў машыну, і павезлі ў невядомым кірунку. Жонка і дзіця Каўша прысутнічалі пры дзіўным затрыманні, больш падобным на выкраданне.

Некаторы час родныя Віталя не маглі зразумець, куды яго павезлі. У РАУС казалі, што ён у СІЗА Брэста, у СІЗА гэтую інфармацыю адмаўлялі.

Ужо 4 верасня Віталю Каўша было прад'яўленае абвінавачванне ў здзяйсненні злачынства, прадугледжанага ч. 2 арт. 371-1 Крымінальнага кодэкса Беларусі (арганізацыя незаконнай міграцыі). Галоўнае доказ - паказанні індусаў.

Гэтая гісторыя была б проста дзіўнай (фантастыка - індусам прад'яўляюць фота грамадзян, якія ні разу за падобныя злачынствы не прыцягваліся, таксама яны дзіўным чынам пазнаюць дом сваякоў Віталя Каўша), калі б не адно але…

Гэта «але» заключаецца ў тым, што Коўш вядомы спецслужбам Беларусі ў сувязі са сваёй актыўнасцю на ніве пратэстных выступаў. У прыватнасці, яго ўжо затрымлівалі як удзельніка акцыі салідарнасці з палітвязнямі, а ў снежні 2010 года ён быў назіральнікам на прэзідэнцкіх выбарах.

Практыка, калі палітычна нядобранадзейных грамадзян прыцягваюць да крымінальнай адказнасці за чыста крымінальныя злачынствы, не новая. Колькі іх сядзіць як у беларускіх, так і ва ўкраінскім турмах - хто за хуліганства, хто за разбой, хто за згвалтаванне. Даказаць штосьці ў краіне, дзе МУС, суд і пракуратура складаюць адзінае цэлае, практычна немагчыма.

Аднак мне ў Facebook атрымалася звязацца з індусамі (!), якія абгаварылі Віталя Каўша. Да іх гонару, гэтыя хлопцы, ужо выпушчаныя на свабоду, ахвотна згадзіліся даць каментар з нагоды сітуацыі. Вось гэты каментар, запісаны імі самімі. Ён на хіндзі, але пераклад прыкладаецца",  - піша Анатоль Шарый.

«Я, Маніндэр Сінга, грамадзянін Індыі, быў затрыманы ў Беларусі на мяжы з Польшчай ў ноч з 14 на 15 мая беларускімі памежнікамі падчас спробы перасекчы мяжу. 2 месяцы мяне трымалі ў турме, збівалі і не давалі есці.  Мне паказвалі фатаграфіі невядомых мне людзей і патрабавалі сказаць, што яны мне дапамагалі.  6 ліпеня нас на аўтобусе вазілі апазнаць невядомы дом.
Адзін паліцэйскі падняў маю руку і прымушаў паказваць на невядомы мне дом. Я пацвярджаю, што абгаварыў невядомых мне людзей, так як быў змучаны катаваннямі і голадам, і хацеў вярнуцца дадому».