У вянок памяці Праваабаронцы

Дзевяць дзён таму, 17 чэрвеня заўчасна пайшоў з жыцця вядомы беларускі праваабаронца Барыс Ігаравіч Звозскаў.  Ён быў адным з заснавальнікаў аб'яднання "Прававая ініцыятыва", першым прэзідэнтам Беларускага Дома правоў чалавека, у 2008-м годзе быў уганараваны прэміяй "Праваабаронца года Беларусі". Калегі па праваабарончай дзейнасці з розных краін дзеляцца сваімі светлымі ўспамінамі пра Чалавека і Праваабаронцу з вялікай літары.

Навэла Джафарова і Дзіляра Эфендзіева, Таварыства абароны правоў жанчын Азербайджана ім. Д.Аліевай:
“Нас глыбока засмуціла вестка пра смерць нашага калегі Барыса Звозскава, якога мы ведалі як адданага справе праваабаронцу, годнага, разумнага і высакароднага чалавека. Яго адданасць сваёй справе і глыбокая прыстойнасць набыла яму павагу і ўдзячнасць ўсіх, каму даводзілася з ім сустракацца. Яшчэ цяжэй прыняць думку аб тым, што мы страцілі вернага і надзейнага сябра - гэта вялікая страта для ўсіх, каму неабыякавыя правы чалавека”.

Іна Кулей, кіраўнік Камітэта дапамогі рэпрэсаваным "Салідарнасць":
“Адчуваю горыч страты ... Барыс Ігаравіч - настаўнік, калег, сябра. Мы знаемыя яшчэ з 1998 года. Барыс Ігаравіч прыязжаў на судовы працэс ў Берасце бараніць ад закрыцця за "падрыўную" дзейнасць Берасцейскі цэнтр падтрымкі грамадскіх ініцыятываў "Вежа", якім я кіравала. Працавалі ў партнерскіх праграмах, разам распрацоўвалі і падтрымлівалі Прававую клініку для стажыроўкі маладых юрыстаў. Мяккі, выхаваны, інтэлегентны чалавек, спакойны і цярплівы. І разам з тым моцны, настойлівы, нязломны, калі выступае ў абарону  правоў чалавека.
Светлая памяць цудоўнаму Чалавеку і Праваабаронцу з Вялікай літары Барысу Ігаравічу Звоскаву!”

Таццяна Рэвяка, сябра Рады Праваабарончага Цэнтру "Вясна":
“Барыс Ігаравіч для мяне быў ня толькі ўзорам прафесіяналізму і адказнага стаўлення да справа, але і прыкладам глыбокага, паважлівага і чалавечнага стаўлення ды людзей. Мяне вельмі ўражвала, калі ён, хворы, трываючы боль, з хваляваннем, суперажываннем і горыччу казаў пра цяжкасці, якія Бяляцкі перажывае ў турме, прапаноўваў варыянты яго абароны, як ён - церпячы боль - прыйшоў у суд да Алеся. У кожнай размове з Барысам Ігаравічам гучала тэма дапамогі тым, каму цяжка. Такому суперажыванню нельга навучыцца - з ім трэба нарадзіцца. Магчыма, гэтая неабыякаваць ды людзей і прывяла яго ў такую ​​няпростую праваабарончы сферу. Неверагодна шкада, што так хутка Барыса Ігаравіча не стала ...”

Людміла Ульяшына, Фонд Дома правоў чалавека, Осла:
“Момант весткі аб смерці Барыса стаў шокам - немагчыма было паверыць, што хвароба адолела волю і жыццесцвярджальную сілу Барыса, накіраваную заўсёды на працяг яго справы. Я знаёмая з Барысам з 2005 года, з таго часу ён заўсёды быў апорай праграмы Міжнароднае права ў праваабарончай дзейнасці. Слова Барыса всегода было дакладным і сумленным. Ён ўкладваў у кожнае дзеянне вельмі глыбокі і важны сэнс. Думаю, таму ўсё, што ён рабіў, працягвае жыць.
Для мяне сыход Барыса - гэтай страта нейкай часткі мяне самой, так шмат было звязана з ім! Яго вера ў неабходнасць працягваць працу за правы чалавека засталася з намі усімі, хто меў магчымасць вучыцца ў яго. Яго сціпласць і глыбокая прыстойнасць сталі стандартам, на які трэба раўняцца нам, яго калегам, паслядоўнікам”.

Ганна Герасімава, Беларускі Дом правоў чалавека, Вільня:
“Барыс Ігаравіч быў (і чаму быў, ён і ёсць, і будзе для мяне) чалавекам цалкам неверагоднай сумленнасці і прыстойнасці, якія рэдка сустракаюцца, і гэтым заўсёды мяне захапляў. Ён быў вельмі адданы сваёй справе, і грамадскія інтарэсы былі для яго не пустым гукам, іх ён неяк заўсёды ставіў вышэй сваіх - ужо будучы сур'ёзна хворы, усё роўна актыўна ўдзельнічаў у праваабарончай працы, прыязджаў у Вільню, вылучаў новыя ініцыятывы, якія датычацца правоў чалавека, і ўвесь час усё па справе і разумна - як гэта заўсёды ў яго было. Пакідала нейкія рэчы на ​​потым - вось, адчуе сябе лепш, пагаворым пра тое і пра гэта, а цяпер таго "потым" ўжо не будзе ... “

Вольга Саламатава, Хельсінскі фонд правоў чалавека, Польшча:

“З болем і сумам мы прынялі вестку пра смерць Барыса Ігаравіча Звозкава - нашага беларускага сябра і калегі. Для нас Барыс быў і застанецца вельмі сумленным, прамым, мудрым чалавекам, Абаронцам правоў чалавека з вялікай літары. Барыс унёс неацэнны ўклад у прасоўванне стандартаў правоў чалавека ў Беларусі і адукацыю ў гэтай галіне. Не баяўся гаварыць аб праблемах і цяжкасцях, якія існуюць у краіне, з нязменнай самааддачай стараўся працаваць для паляпшэння сітуацыі і абароны правоў чалавека як на нацыянальным, так і на міжнародным узроўнях. Быў чалавекам, аўтарытэт і прафесіяналізм якога не падлягае сумневу. Праваабарончы рух панесла вялікую страту, такіх людзей, як Барыс, замяніць вельмі складана."
Эніра Браніцкая, Камітэт па абароне рэпрэсаваных «Салідарнасць»:
“Мне пашчасціла і павучыцца ў Барыса Ігаравіча (у 2005 ён чытаў нам свой легендарны курс – “Грамадзянін і следства” і як жыццё паказала,  курс быў больш чым карысны), і ў апошнія гады – папрацаваць з Барысам Ігаравічам. Такой правільнасці,дакладнасці  ва ўсіх дробязях – я даўно – а можа, і ніколі – не сустракала ў нашым сектары. Але больш за ўсё мяне ўражвала ягонае: “думаць Правы Чалавека”. Не ведаю, як па-іншаму сказаць. Ён быў філосафам правоў чалавека, ён бачыў вялікія мэты і вялікія сэнсы і дзеля гэтага жыў.”

Выкарыстаныя матэрыялы сайту protivpytok.org