На сядзібе БНФ адбылася прэс-канферэнцыя па крымінальнай справе актывістаў "Партнёрства"

Удзел у прэс-канферэнцыі прынялі актывісты "Партнёрства" Аляксандар Шалайка і Эніра Браніцкая, якія ўжо два тыдні знаходзяцца на свабодзе, сваякі зьняволеных Цімафея Дранчука і Міколы Астрэйкі, а таксама праваабаронцы Людміла Гразнова, Валянцін Стэфановіч. На прэс-канферэнцыі прысутнічаў Аляксандар Мілінкевіч.
Як паведаміла "НН", Аляксандар Шалайка заявіў, што асноўнай мэтай прэс-канфэрэнцыі зьяўляецца падтрымка М. Астрэйкі і Ц. Дранчука і іх сем’яў. Касацыйную скаргу М. Астрэйкі і Ц. Дранчука мусіць разгледзець Менскі гарадзкі суд 15 верасьня.
Паводле слоў Шалайкі, на судовым працэсе над актывістамі «Партнэрства» былі груба парушанае крымінальна-працэсуальнае заканадаўства і быў вынесены празьмерна жорсткі вырак.
«Так атрымалася, што людзі якія ніколі не былі прыцягнутыя да крымінальнай адказнасьці, пры наяўнасьці зьмякчальных абставінаў, са станоўчымі характарыстыкамі, з малымі дзецьмі адразу атрымліваюць такія вялікія тэрміны, а Мікалай увогуле максымальны – 2 гады, – сказаў Аляксандар. – Нават для беларускага заканадаўства – гэта выключныя выпадкі. Калі я сядзеў на Валадарцы шмат у каго з сукамернікаў за плячамі было па пяць-шэсьць судзімасьцяў і многія ніколі не адбывалі пакараньне за кратамі. Тым болей дзеяньне актывістаў «Партнэрства» ня несьлі ніякай шкоды. Назіраньне за выбарамі – рэч карысная і абавязковая. Можа быць ня ўсё ў нашых сілах, але мы будзем рабіць максымум, каб Мікалай і Цімох аказаліся на волі».
Аляксандар зазначыў, што існавалі тры доказы «віны». «Гэта тры дакумэнты. Адзін быў зроблены на блянку «Gallup» зь нібыта вынікамі прэзыдэнцкіх выбараў. Ён увогуле не разглядаўся сьледзтвам. Другі – блянк з вынікамі яўкі на папярэдняе галасаваньне падчас рэфэрэндуму 2004 г., да гэтага блянку было проста дапісана «19 сакавіка 2006 г. Грамадзкае аб’яднаньне «Партнэрства». Суд прызнаў, што гэта сапраўдны дакумэнт і ніякага падману быць ня можа. Трэці – блянк ЦВК з подпісам Ярмошынай, але яго я ўвогуле бачыў толькі па тэлевізары, на сьледзтве ён не фігураваў. Не было доказаў, таму абвінавачваньне зьнялі, пакінуўшы толькі ўдзел у незарэгістраванай грамадзкай арганізацыі».
«Іншымі словамі, мы б маглі пайсьці прыбіраць дрэвы, назваўшыся група «Сонейка», і нас таксама маглі б пасадзіць у турму», – рэзюмаваў А. Шалайка.
Жонка Мікалая Астрэйкі Паліна адзначыла, што ёй вельмі цяжка да нядаўняга было ўявіць, што такія падзеі, якія здарыліся зь яе мужам могуць адбывацца ў XXI ст. у цэнтры Эўропы. «Мне балюча і крыўдна, што мы зь Мікалаем вымушаны пачынаць сваё маладое сямейнае жыцьцё з такіх непрыемных падзеяў».
Маці Міколы Яўгенія Астрэйка сказала, што пасьля вынясеньня прысуду ёй з дазволу судзьдзі Леаніда Ясіновіча штотыдзень дазвалялі сустракацца з сынам, але ўчора гэты дазвол скасавалі. Са словаў Яўгеніі Астрэйкі яе сын ня скардзіцца на ўмовы ўтрыманьня на Валадарцы, хоць у ягонай камэры нават няма шыбаў, толькі краты, першыя ж усталёўваюць пасьля пачатку ацяпляльнага сэзону. Мікола нават крыху прастыў.
Бацька Цімоха Дранчука Валер сказаў, што тая «выбухоўка», якая была паказаная па тэлебачаньні пасьля арышту «партнэраўцаў» мусіць вярнуцца туды адкуль сыходзіла. – Мы павінны паказаць праўду, каб перамагчы хлусьню, што лілася зь дзяржаўных мэдыяў на нашых дзяцей. Справа «Партнэрства» ня скончылася – справа толькі пачынаецца цяпер. Гэтая «выбухоўка» сыграе на руку нам. Сёньня спаўняецца пяць месяцаў Цімохаву сыну, якога ён бачыў толькі аднойчы, падчас вынясеньня прысуду, гэта вельмі жорстка і бязьлітасна. Вялікі дзякуй газэце «Нашай Ніве» за тое, што яна пастаянна друкуе адрасы для ліставаньня палітвязьняў».
Дарэчы, Цімох Дранчук працягвае навучаньне ў ЭГУ дзякуючы добраму стаўленьні кіраўніцтва гэтай ВНУ, піша ў зьняволеньні кантрольныя работы, а таксама штодня дасылае да сваіх родных лісты. Гэткім чынам ён спрабуе весьці нармальнае жыцьцё.