Выступленьне прадстаўніка Уладзімера Лабковіча ў Вярхоўным судзе Беларусі 25 кастрычніка пад час разгляду скаргі праваабаронцаў на рашэньне Мінюсту аб адмове ў рэгістрацыі ГПА "Вясна"

Высокі суд, я спынюся на некаторых момантах претэнзіяў Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь, якія на думку Міністэрства зьявіліся падставамі для адмовы ў рэгістрацыі Грамадзкага правабарончага аб’яднання “Вясна”.  На іншых момантах спыняцца мае калегі. 

Першае. У сваім рашэньні Міністэрства юстыцыі ўказвае, што ў ходзе праверкі дакладнасьці інфармацыі аб заснавальніках аб’яднаньня выявілася, што асобныя зьвесткі, якія ўказаныя ў сьпісе заснавальнікаў не адпавядаюць рэчаіснасьці. Аднак з рашэньня Міністэрства юстыцыі, якое ёсьць у матэрыялах справы, а таксама з пісьмовага адказу Міністэрства юстыцыі не вынікае, якія менавіта зьвесткі не адпавядаюць рэчаінасьці. Такім чынам, дадзеная претэнзія Мінюста не адлюстравана ў рашэньні Міністэрства, не канкрэтызавана ў пісьмовым адказе заснавальнікам, а таксам ў пярэчаньні на скаргу. У адпаведнасьці з арт. 15 Закона Рэспублікі Беларусь “Аб грамадзкіх аб’яднаннях” падставай для  адмовы ў рэгістрацыі ўказаньне недакладных зьвестак аб заснавальніках аб’яднаньня не зьяўляецца.

Таксама трэба адзначыць, што ў ходзе праверкі дакументаў аб рэгістрацыі, якія былі перададзеныя ў Міністэрства юстыцыі 23. 07. 2007года супрацоўнікі ўсіх без выключэньня абласных упраўленьняў юстыцыі абтэлефаноўвалі ўсіх заснавальнікаў, якія пражываюць на тэрыторыі адпаведных абласьцей з мэтай удакладненьня іх удзелу ў сходзе, а таксама наконт сапраўдных зьвестак асобаў. Такім чынам рэгіструючы орган мог пераканацца, што ўсе заснавальнікі сапраўды прымалі ўдзел у сходзе і перадалі наконт сабе сапраўдныя зьвесткі.

25 ліпеня я асабіста тэлефанаваў прадстаўніку міністэрства сп. Печкурову з прапановай пазьбегнуць непаразуменьняў і канструктыўна выправіць усе недахопы, ў выпадку іх знаходжаньня. Сп. Печкуроў катэгарычна адмовіўся ў такім супрацоўніцтве, паведаміўшы, што ўся інфармацыя будзе адлюставаная выключна ў рашэньні Міністэрства. Гэта красамоўна падцьвярджае, што Міністэрства не ставіла на   мэце аб’ектыўную праверку дакументаў, а наадварот, пры любых, нават надуманых падставах, было намерана адмовіць у рэгістрацыі.

Другое. Наступным парушэньнем на якое ў сваёй адмове ў рэгістрацыі акцэнтуе ўвагу Міністэрства юстыцыі, зьўляецца наяўнасьць сярод заснавальнікаў 20 асобаў, якія прыцягваліся і нават неаднаразова да адміністрацыйнай адказнасьці.  Праўда ўжо ў пярэчаньні на скаргу прадстаўнік Мінюста ўказвае, што дадзеная інфармацыя зьмешчана з мэтай звярнуць увагу на тое, колькі з заснавальнікаў і за што прыцягваліся да адміністратыўнай адказнасьці. У паведамленьні, якое зьмешчана на афіцыйным сайце міністэрства дадзеная падстава пазначана, як падстава ў адмове ў рэгістрацыі. Такая выснова, мякка кажучы, выклікае здзіўленьне. Прымаючы сваё рашэньне рэгіструючы орган павінен кіравацца толькі законам, а не сваімі надумкамі. У сувязі з такім указаньнем рэгіструючага орагана жалаем адзначыць, што ў адпаведнасьці з арт. 2.8. КаАП Рэспублікі Беларусь, асоба  не лічыцца прыцягнутай да адміністрацыйнай адказнасьці, калі на працягу года не здзяйсьнялася новае правапарушэньне. Што тычыцца апісаньня, за якія правапарушэньні і па якіх артыкулах прыцягваліся засанавальнікі, то некаторыя артыкулы выключаны з складу новага КаАП і на дадзены момант не зьяўляюцца  правапарушэньнямі. Так, не зьяўляецца асобным правапарушэньнем распаўсюд друкаванай прадукцыі, вырабленай з парушэньнем устаноўленага парадку і не маючай выходных дадзеных, зьмест якіх скіраваны на нанясеньне шкоды дзяржаўнаму і грамадзкаму парадку, правам і законым інтарэсам грамадзян, а таксама  выкарыстаньне на масавых мерапрыемствах незарэгістраванай сымболікі.

У адпаведнасьці з арт.8 Закона Рэспублікі Беларусь “Аб грамадзкіх аб’яднаньнях” заснавальнікамі грамадзкіх аб’яднаньняў могуць выступаць грамадзяне Рэспублікі Беларусь, якія дасягнулі 18 год. Такім чынам, пазначаючы наяўнасьць у заснавальнікаў асобаў, якія прыцягваліся да адміністрацыйнай адказнасьці, як адзін з матываў адмовы ў рэгістрацыі аб’яднаньня, нельга разглядаць інакш як паражэньне ў правах, што супярэчыць і закону і дзеючай Канстытуцыі. Я разумею, што ў Міністэрства юстыцыі хапіла розуму і здаровага сэнсу ўжо ў пярэчаньні на скаргу зьмякчыць свае высновы. Праўда, дадзеная незаконная падстава ляжыць у аснове дадумак наконт таго, што мэта дзейнасьці аб’яднаньня не адпавядае ч.3 арт.9 закона. Неяк мудрагеліста Мінюст прыйшоў да высновы, што аб’яднаньне пераследуе іншую мэту, чым тую, якая пазначана ў Статуце, г.зн. сярод яе заснвальнікаў такая колькасьць раней прыцягнутых да адміністрацыйнай адказнасьці. На гэтым падрабязьней спыніцца наступны выступоўца, я толькі пазначу, што Міністэрства юстыцыі, грэбуючы нормамі закона, шукае любыя падставы для  нерэгістрацыі “Вясны”, нават не клапоцячыся аб тым, каб гэтыя падставы хоць неяк адпавядалі дзеючаму заканадаўству.

Трэцяе. Адной з падставаў у адмове ў рэгістрацыі Міністэрства юстыцыі ўказала, што назва аб’яднаньня па сутнасьці раўназначнае раней ліквідаванаму рашэньнем Вярхоўнага суда Грамадскага аб’яднаньня “Правабарончы цэнтар “Вясна”. Дадзенае падстава нават пры мінімальным аналізе выклікае здзіўленьне. У адпаведнасьці з арт. 12. Закона, назва грамадскага аб’яднаньня павінна утрымліваць указаньне на яго арганізацыйна-прававую форму і характар дзейнасьці.

Такім чынам нашае аб’яднаньне мае ўказаньне на арганізацыйна-прававую форму – “Грамадзкае аб’яднаньне”, характар дзейнасьці -  “праваабарончае”, а асабістая назва “Вясна”. Раней ліквідаванае аб’яднаньне мела назву Грамадскае аб’яднаньне – як абазначэньне арганізацыйна-прававой формы і асабістую назву “Праваабарончы цэнтар “Вясна”. Прыведзены артыкул закона прадугледжвае, што назва грамадскага аб’яднаньня павінна адрознівацца ад назваў і сімволікі іншых грамадскіх аб’яднаньняў, саюзаў, зарэгістраваных у Рэспубліцы Беларусь, або ліквідаваных па рашэньні судовых органаў.