"Я выхожу". Памяці Рамана Бандарэнкі, жыхара "Плошчы пераменаў"

Сёння, 1 жніўня, магло б споўніцца 33 гады мінчуку Раману Бандарэнку, жыхару “плошчы пераменаў”, якога 12 лістапада 2020 года забілі да смерці неасуджаныя дагэтуль “неабыякавыя грамадзяне”. Ён памёр у рэанімацыі пасля таго як быў моцна збіты, абараняючы свой двор і бел-чырвоныя стужкі, якія зразалі спартовыя дзецюкі. У рэанімацыю Рамана даставіла хуткая дапамога з Цэнтральнага РУУС Мінска.

У той жа дзень, старшыня Праваабарончага цэнтра “Вясна”, а зараз палітзняволены Алесь Бяляцкі, выказаў рашучы пратэст і запатрабаваў узбуджэння крымінальнай справы, правядзення расследавання і пакарання вінаватых у смерці Рамана:

"Відавочна, што адказнасць за смерць Рамана Бандарэнкі ляжыць на міністэрстве ўнутраных справаў і тых, хто аддаваў міліцыі загад “закруціць гайкі”. Улады правакуюць яшчэ большую напружанасць паміж імі і народам.

Мы, праваабаронцы, патрабуем узбуджэння крымінальнай справы, правядзення расследвання і пакарання вінаватых. Хаця я разумею, што следчы камітэт гатовы заплюшчваць вочы на любое беззаконне і гвалт, учынены сілавікамі. Але я веру, што аніводнае злачынства, учыненае супраць людзей, не будзе дараванае. Я заклікаю людзей не ўпадаць у роспач і адчай і далей адстойваць свае правы чалавека. Бо мы – не быдла!"

У новым фільме “Маланкі” ярка асвятляюцца тыя падзеі тых дзён. Людзі, якія літаральна "не ведалі адзін аднаго да гэтага лета" пачалі збірацца цэлымі шматкватэрнымі дамамі, дварамі і раёнамі, каб паслухаць жывыя канцэрты любімых музыкаў і расказаць суседзям тое, пра што іх доўга вымушалі маўчаць. Рэжым не змог ўжыцца з народам, які стаў больш шчаслівым. Тысячам людзей давялося з'ехаць з краіны, каб не страціць свабоду. Але нават раз'ехаўшыся па ўсім свеце суседзі і сябры не сталі былымі. Яны працягваюць мець зносіны і робяць усё, каб самая прыгожая рэвалюцыя ў свеце аднойчы завяршылася перамогай сілаў дабра.