Бяляцкі: Сьледчыя “тасуюць” артыкулы, каб аблегчыць сабе жыцьцё
Ужо два месяцы знаходзяцца за кратамі Аляксандар Францкевіч
і Мікалай Дзядок. Іх затрымалі на пачатку верасьня паводле падазрэньня ў
датычнасьці да выбуху на тэрыторыі расейскай амбасады ў Менску, але потым
трымалі паводле іншых крымінальных справаў. Агулам у сувязі з падазрэньнямі ў
нападзе на расейскую амабасаду затрымліваліся дзясяткі чалавек.
Госьць праграмы "Начная Свабода" праваабаронца Алесь Бяляцкі сочыць
за сытуацыяй з затрыманымі.
Знаткевіч: Вы маеце кантакты з адвакатамі затрыманых. Ці кажуць адвакатам, на
якой падставе дагэтуль трымаюць Аляксандра Францкевіча і Мікалая Дзядка?
Бяляцкі: У нас добры кантакт з адвакатам Аляксандра Францкевіча, а абаронай
Мікалая Дзядка займаюцца ягоныя сваякі, тым ня менш мы маем магчымасьць ведаць,
што адбываецца ў ягонай справе.
Што да “масавай зачысткі” анархістаў, то гэтая сытуацыя выклікае шмат пытаньняў
– чаму гэта адбылося менавіта перад выбарамі і чаму паўсплывалі нейкія дзіўныя
справы, паводле якіх перасьледуюць прадстаўнікоў анархісцкага руху ў Беларусі,
як сёлета, так і ў мінулым годзе.
Што да абвінавачаньняў хлопцаў, то абодва яны – і Аляксандар Францкевіч і
Мікалай Дзядок – абвінавачваюцца ў зьдзяйсьненьні хуліганства групай асобаў,
гэта артыкул Крымінальнага кодэксу 339 частка 2, і паводле гэтага артыкулу ім
пагражае да 6 гадоў зьняволеньня.
Знаткевіч: Наколькі тыповая для Беларусі сытуацыя, калі чалавека затрымоўваюць
паводле аднаго падазрэньня, потым яму працягваюць тэрмін утрыманьня яшчэ на
трое сутак паводле другога...?
Бяляцкі: Нават па тых палітычных справах, якія мы адсочваем, можна сказаць, што
гэта здараецца дастаткова часта. Такое адчуваньне, што такое тасаваньне
крымінальных артыкулаў выкарыстоўваецца сьледчымі органамі, каб аблегчыць сабе
жыцьцё, і вельмі часта ўжываецца, напрыклад, значна “цяжэйшы” артыкул, каб
даўжэй утрымаць падазраванага ў зьняволеньні.
У дадзеным выпадку, тое, у чым абвінавачваюцца Францкевіч і Дзядок – гэта зьдзяйсьненьне
шэрагу хуліганскіх злачынстваў яшчэ ў мінулым годзе. Прычым слова злачынствы
хочацца ўзяць у двухкосьсе, бо гэта былі акцыі на мяжы з гэпэнінгам, жаданьнем
выклікаць увагу да пэўных зьяваў сацыяльнага або грамадзка-палітычнага
характару.
